Maandag 15 december 2008

Maandagnacht heeft het gestormd rond het huis. De wind floot door elke raamspleet - dat zijn er zo te horen nog heel veel- en de rolgordijnen klapperden. Hierdoor is alle vrieskou weggeblazen en werd de lucht klaargemaakt voor een zomerse week. We zitten terug goed boven 20°! Op alle gebied moet je hier tegen snelle afwisseling van hoog en laag kunnen!

Door spraakverwarring heb ik bij het parkeren mijn achterbuur een vlinderkusje gegeven. Elke straat is in zones onderverdeeld waar de verantwoordelijke parkeerwachter het staangeld int –ongeveer 6 kuai- en toekijkt dat je auto niet beschadigd wordt. In het straatsdeel voor de badmintonzaal zijn onze auto’s vaste klant. De wachter wees me een klein gat aan en kwam me aanwijzigingen geven om erin te geraken. De Haima heeft sensoren, dus echt nodig had ik de man niet, maar hij bleef zo luid ‘hao, hao’ ‘goed, goed’ roepen, dat ik zachtjes achteruit bleef gaan ondanks de constante biep. Ik wou de man niet tegenwerken en dacht dat de sensoren iets te gevoelig stonden. Niet dus. Deze Hao was bedoeld als Stop! Aan de snuit van de andere auto was niets te zien en toen ik er eens lief over aaide, kon er bij de bewaker gelukkig terug een lachje af. Ze nemen hun job heel serieus. Ik ben diep gezakt in zijn achting.

Alle nuttige informatie voor landgenoten in onze provincie wordt door het Belgisch consulaat in Shanghai per e-mail rondgestuurd. Deze week bevatte die de nota dat de bestraffing voor rijovertreding door buitenlanders gelijkgetrokken wordt met die voor Chinezen. Niet meer dan eerlijk, maar dat betekent dat we bij fout in zware ongevallen 3 tot 7 jaar gevangenisstraf riskeren. Niet aanlokkelijk. Ik ben stante pede veranderd in een defensieve modelbestuurder. Stoppen voor het zebrapad was er dan weer over en goed voor één keer, want de voetgangers keken me schaapachtig aan en deden geen moeite over te steken. Daarbij rikeerde ik nog dat er iemand in mijn achterste zat!

Deze keer hebben de kuisvrouwen mijn chocolaadjes aanvaard. Blijkbaar moet je drie keer weigeren alvorens te mogen accepteren. Ze zullen schrik gehad hebben dat die derde keer niet meer kwam. De wedergift was een zak vol zoete aardappelen.

Jan vertrok woensdag voor twee daagjes Hong Kong. In zomerpak, want het is daar nog een paar graden warmer dan hier. Hij had er zelfs ’s avonds nog terrasjesweer. Donderdagochtend ging de volgende explorer walk van de NIC door. Vertrekkend vanuit het 1912-district, kwamen we door Meiyuan New Village, een buurt waar ik nog nooit was geweest. De huizen zijn opgetrokken in de gewone grijze steen, maar zijn veel ruimer, mooier en als een woonerf geschikt. Het is de vroegere woonplaats van de partijbonzen. Blijkbaar was toch niet iedereen gelijk voor de wet. De woning en werkruimte van Zhou enlai en Deng yingchao, nu een museum, had de gezelligste inrichting die ik in China ooit al gezien heb.


Meiyuan New Village, de woonbuurt van de vroegere partijbonzen


Het huis van Zhou enlai en Deng yingchao had zelfs een garage om hun auto te stallen!

Wintertijd is worstentijd. In de kleine straatjes hingen ze overal te drogen, ongeacht het opwaaiend stof. We stapten even een klein bedrijfje binnen dat gevestigd is in een oud pand. Ze zijn er gespecializeerd in het maken van kaders met Chinese verzen en tekeningen, hoewel het er eerder uitzag als een rommelkot.


Hygiëne is bijzaak bij het drogen van het voedsel


Winter is worstentijd


Ook hier werkt één man en geeft de rest advies


Viswinkeltje


Uitpeuteren van eendenogen is een saai werkje, maar je kan het in de zon doen!


Bedrijfje in een gerestaureerd oud pand


Het inkaderen van geschriften en tekeningen

Hoogtepunt van de wandeling was een bezoek aan een Boeddhistische drukkerij. Je geraakt er niet binnen zonder afspraak. Het complex omvat het woonhuis dat nu museum is, stockageruimtes en ateliers. Alles werd heropgebouwd in de oorspronkelijke stijl, want de ‘Japanse duivels’ hadden de boel platgegooid. Ik kon me niet voorstellen dat je zo primitief een boek kan drukken dat er nog toonbaar uitziet ook. De teksten van Boeddha worden karakter per karakter in een houtblok uitgekerfd. Die mal gaat vervolgens naar de kamer ernaast waar twee dames in een sneltempo de inktkwast erover halen, er een blad opleggen en met de deegrol aandrukken. In kamer 3 lagen stapels van elke bladzijde die tot de juiste volgorde werden samengeraapt . Vandaar ging het naar de overkant waar blad per blad dubbelgevouwen werd. De volgende post zorgde voor de alignering, want de druk stond nooit helemaal midden op het blad. Een werkje om zot van te worden! Dan de kaft ertegen, de randjes eraf, om tenslotte met naald en draad ingebonden te worden. Klaar is kees! Als je dat werk de ganse dag moet doen, ben je toch gaga als je buiten komt!


De binnenplaats van het Jinling Buddhism Publishing House


De karakters worden uitgekapt in een houtblok


De drukafdeling


Eerst een laagje inkt


Met de deegrol erover


Op volgorde leggen van de pagina's


Dubbelvouwen


Aligneren


En tenslotte inbinden


Stockage van de houtblokken

Zaterdag trokken we, zoals in vroegere jaren, samen naar de fabriek. Jan had nog cijfers af te werken en ik had de uitdaging van het De Standaard Magazinespel. ‘s Namiddags gingen we op zoek naar het pas geopende bijhuis van onze bakkerij in de buurt van de Nanjing International School. Ook daar zijn weer hele nederzettingen flattorens uit de grond gerezen. De shoppingcentra staan er nog grotendeels leeg. Voorzien van croissants en versterkt door een cappuccino probeerden we een nieuwe route uit voor de verdere verkenning van ongekend gebied. Het was niet de fraaiste kant van Nanjing. Over putten en bulten kwamen we kwamen aan recyclageplaatsen en een enorme vuilnisbelt. Naast de opslagplaats van menselijk afval, was het menselijk stort gelegen: een grote begraafplaats.


Eigen aan hun geloof ligt de begraafplaats tegen de heuvel aan