Maandag 10 november 2008
De Lufthansa-vlucht van dinsdagochtend bracht Leni en Klaartje, de dochter van mijn nicht, mee. Onze allerliefste dochter was maar al te graag bereid om Klaartje gezelschap te houden en de oudjes op een bezoek te vergasten. Wij hadden onze warmste zon voor hen uit de schuif gehaald en die wisten ze te waarderen. Op wat boodschappen na hielden ze het de eerste dag bij zonnen op het terras, waar Klaar pertinent zeker was dat ze de zee kon horen - wat getuigt van een scherp gehoor vermits die op meer dan 200 km van hier ligt-.
Genietend van een rustige start
Woensdag boekten we alle tickets voor het vervolg van hun trip en trokken daarna nog maar eens naar Tangshan waar ik onderhand vast visvoer ben. De meisjes beperkten hun bijdrage tot gillen, iedere keer wanneer een vis een poging deed aan zijn maal te beginnen. De moddergrot ging hun heel wat beter af. Ze wisten de toezichter zo rond hun vinger te draaien dat hij na hun moddergevecht de spatten uit oog en mond kwam vegen. Terwijl zij elk bloemenbad uitprobeerden, kon ik genieten van de laatste zonnenstralen.
Een overdosis modder
Genietend van de laatste zonnenstralen van de week
Donderdag voorspelde de meteo een bewolkte droge dag. Een goed moment om de bazaar van de NIC te bezoeken op zoek naar kadootjes. De Chinese weerman laat soms ook een steekje vallen, want een uurtje later stonden we met zakken vol aankopen en zonder waterdichte schoenen in de druilende regen. We hadden de buurt rond Fuzimiao op ons programma staan en zagen zo direct geen droger alternatief. De markten en steegjes lagen er verlaten bij. Misschien nog een geluk, want met een blonde dochter rondlopen is goed om elke Chinese man het oosten te doen verliezen. Als alternatief voor de Jimingtempel aan het Xuanwumeer, kozen we voor een wandeling door het Bailuzhoupark en een bezoek aan de daarin gelegen tempel. Deze is soberder en minder kleurrijk gedecoreerd dan de andere tempels. Monniken en gelovigen dreunden er in hoog tempo hun gebeden op.
De NIC-bazaar: een door expats erg geliefde plaats voor de aankoop van hun Kerstkadootjes
Voor de confuciustempel in het Bailuzhoupark
Tot buiten in de regen dreunden de gelovigen hun gebeden op
Fotoshoot rond de tempel
Fotoshoot rond de tempel
Langs de uitgestorven markten
Kleren passen om te schuilen voor de regen
Rond vieren hadden we nog teveel tijd tussen voor we op de golfles in Baima driving range moesten zijn, maar we reden er toch al naartoe want onze voeten tsjiepten en zwommen in onze schoenen. Als het regent in Nanjing, veranderen de straten en voetpaden direct in zwarte modderpoelen waar je onmogelijk droog doorheen komt. De middag was niet echt bevorderlijk voor mijn snotvalling. Na de les gingen we eten in het Kantonees restaurant achter de hoek –op tien minuutjes rijden of een dik uur stappen van huis-. We hadden het vorige week al met Dirk en Bie uitgeprobeerd. Het stak al lang mijn ogen uit, want die keuken ligt me heel wat beter dan de vettige Nanjingese kost of de pikante Sichuan stijl waarvan de tranen al na een hap in mijn ogen springen. Alles was even lekker en smakelijk gepresenteerd. Donkey -ofte ezel- was een experimentje dat een goed afsmakend soort corned beef bleek te zijn, maar dan veel fijner van smaak. Van ons bezoek wist ik dat het peuzelaars waren en de gelakte duif was dan ook een schot in de roos. Ook deze keer schoof de ene plateau na de andere vlot naar binnen.
Kantonese overdaad
Gelakte duif
Spiegelfoto bij de Kantonees
Vrijdag was de regenbui nog steeds niet gepasseerd. Op aangepast schoeisel startten we onze toer aan de moderne bibliotheek waar we een tentoonstelling meepikten over de viering van een 30-jarig bestaan, waarvan we niet konden ontcijferen wat het wel mocht zijn. Aan de overkant van de straat ligt het presidentieel paleis. Daar was ik nog nooit binnengeweest en het was een aangename afwisseling in mijn bezoekersronde. In het oude gedeelte en in de tuinen zag alles er zelfs achter een regengordijn lieflijk en pitoresk uit. De nieuwere gebouwen leken meer op primitieve legerkazernes. Veel luxe hadden de topfunctionarissen niet in hun strak ingerichte bureaus.
De stadsbib van Nanjing
We konden op de tentoonstelling niet achterhalen welke organisatie gevierd werd
Vele mooie hoekjes in het presidentieel paleis
Stenen boot in één van de vijvers
Na een koffietje in het 1912 district, waren we voldoende opgedroogd om de restanten van een Mingtempel op te zoeken die model had gestaan voor de Forbidden City in Beijing. Eén yuan inkom gaf goed weer hoe weinig er van de tempel over was. We besloten het kulturele luik te sluiten en ons droog te laten wrijven in een body massage. Mijn rug is sinds jaren niet meer in zo’n goede conditie geweest. De pijnlijke plekken nemen elke keer af. Op terugweg door Taishengdajie, de straat van de Suguo, keken de dames hun ogen uit bij het zien van alle lichtjes die fonkelden aan de gevels en de sierbogen en nog eens weerspiegeld werden in de glimmende wagens en de natte straat.
En dan moest er weer ingepakt worden. Zaterdag stond immers de eerste vlucht naar Xian op het programma.
Even opdrogen bij een koffie
Restanten van de mingtempel
Nanjing by night: allemaal lichtjes
Genietend van een rustige start
Woensdag boekten we alle tickets voor het vervolg van hun trip en trokken daarna nog maar eens naar Tangshan waar ik onderhand vast visvoer ben. De meisjes beperkten hun bijdrage tot gillen, iedere keer wanneer een vis een poging deed aan zijn maal te beginnen. De moddergrot ging hun heel wat beter af. Ze wisten de toezichter zo rond hun vinger te draaien dat hij na hun moddergevecht de spatten uit oog en mond kwam vegen. Terwijl zij elk bloemenbad uitprobeerden, kon ik genieten van de laatste zonnenstralen.
Een overdosis modder
Genietend van de laatste zonnenstralen van de week
Donderdag voorspelde de meteo een bewolkte droge dag. Een goed moment om de bazaar van de NIC te bezoeken op zoek naar kadootjes. De Chinese weerman laat soms ook een steekje vallen, want een uurtje later stonden we met zakken vol aankopen en zonder waterdichte schoenen in de druilende regen. We hadden de buurt rond Fuzimiao op ons programma staan en zagen zo direct geen droger alternatief. De markten en steegjes lagen er verlaten bij. Misschien nog een geluk, want met een blonde dochter rondlopen is goed om elke Chinese man het oosten te doen verliezen. Als alternatief voor de Jimingtempel aan het Xuanwumeer, kozen we voor een wandeling door het Bailuzhoupark en een bezoek aan de daarin gelegen tempel. Deze is soberder en minder kleurrijk gedecoreerd dan de andere tempels. Monniken en gelovigen dreunden er in hoog tempo hun gebeden op.
De NIC-bazaar: een door expats erg geliefde plaats voor de aankoop van hun Kerstkadootjes
Voor de confuciustempel in het Bailuzhoupark
Tot buiten in de regen dreunden de gelovigen hun gebeden op
Fotoshoot rond de tempel
Fotoshoot rond de tempel
Langs de uitgestorven markten
Kleren passen om te schuilen voor de regen
Rond vieren hadden we nog teveel tijd tussen voor we op de golfles in Baima driving range moesten zijn, maar we reden er toch al naartoe want onze voeten tsjiepten en zwommen in onze schoenen. Als het regent in Nanjing, veranderen de straten en voetpaden direct in zwarte modderpoelen waar je onmogelijk droog doorheen komt. De middag was niet echt bevorderlijk voor mijn snotvalling. Na de les gingen we eten in het Kantonees restaurant achter de hoek –op tien minuutjes rijden of een dik uur stappen van huis-. We hadden het vorige week al met Dirk en Bie uitgeprobeerd. Het stak al lang mijn ogen uit, want die keuken ligt me heel wat beter dan de vettige Nanjingese kost of de pikante Sichuan stijl waarvan de tranen al na een hap in mijn ogen springen. Alles was even lekker en smakelijk gepresenteerd. Donkey -ofte ezel- was een experimentje dat een goed afsmakend soort corned beef bleek te zijn, maar dan veel fijner van smaak. Van ons bezoek wist ik dat het peuzelaars waren en de gelakte duif was dan ook een schot in de roos. Ook deze keer schoof de ene plateau na de andere vlot naar binnen.
Kantonese overdaad
Gelakte duif
Spiegelfoto bij de Kantonees
Vrijdag was de regenbui nog steeds niet gepasseerd. Op aangepast schoeisel startten we onze toer aan de moderne bibliotheek waar we een tentoonstelling meepikten over de viering van een 30-jarig bestaan, waarvan we niet konden ontcijferen wat het wel mocht zijn. Aan de overkant van de straat ligt het presidentieel paleis. Daar was ik nog nooit binnengeweest en het was een aangename afwisseling in mijn bezoekersronde. In het oude gedeelte en in de tuinen zag alles er zelfs achter een regengordijn lieflijk en pitoresk uit. De nieuwere gebouwen leken meer op primitieve legerkazernes. Veel luxe hadden de topfunctionarissen niet in hun strak ingerichte bureaus.
De stadsbib van Nanjing
We konden op de tentoonstelling niet achterhalen welke organisatie gevierd werd
Vele mooie hoekjes in het presidentieel paleis
Stenen boot in één van de vijvers
Na een koffietje in het 1912 district, waren we voldoende opgedroogd om de restanten van een Mingtempel op te zoeken die model had gestaan voor de Forbidden City in Beijing. Eén yuan inkom gaf goed weer hoe weinig er van de tempel over was. We besloten het kulturele luik te sluiten en ons droog te laten wrijven in een body massage. Mijn rug is sinds jaren niet meer in zo’n goede conditie geweest. De pijnlijke plekken nemen elke keer af. Op terugweg door Taishengdajie, de straat van de Suguo, keken de dames hun ogen uit bij het zien van alle lichtjes die fonkelden aan de gevels en de sierbogen en nog eens weerspiegeld werden in de glimmende wagens en de natte straat.
En dan moest er weer ingepakt worden. Zaterdag stond immers de eerste vlucht naar Xian op het programma.
Even opdrogen bij een koffie
Restanten van de mingtempel
Nanjing by night: allemaal lichtjes
posted by Leni at 5:31 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home