Dinsdag 14 oktober 2008

Terug van weggeweest. En deze keer geen vochtplekken, (dode) beesten of defecten in het huis. We gaan er gevoelig op vooruit!
De auto moest in onderhoud, de voorraadkast aangevuld, het stof weggeblazen. Daarna was het tijd om mijn kop nog eens te laten zien bij de Nanjing International Club voor de maandelijkse ontdekkingswandeling door stad. Hoewel ik het grootste deel al heb afgestapt, zitten er altijd nog verrassingen tussen.


We volgden de gids langs typische steegjes


door vervallen buurten


langs de vele voedselstalletjes


door de plantenmarkt


langs de zangvogeltjes.


voorbij een kip aan de leiband!

Jan, Toon en ik hebben zaterdag twee van de bezienswaardigheden in detail bezocht op een kulturele namiddag. ZhongShanMen, de grootste verstevigde poort van de ommuring van Nanjing, hadden we ’s nachts al eens verkend op het feest van Lufthansa. Deze keer namen we de de tijd om de geschiedenis door te lezen en we genoten van het uitzicht op deze uitzonderlijk heldere dag.


Zhong Shan Men


Zicht op de vestingmuur


Over de versterkte poort richting centrum


Stoere krijgers

Vanaf half zes begint het al te schemeren. Geen probleem want de Zhang Yuan, een 600 jaar oude tuin vlakbij Fuzimiao gelegen, is ’s avonds feeëriek verlicht en blijft tot 22 uur open. In de inkomprijs van 50 yuan (=RMB) zit een privé-rondleiding door een Engelstalige gids inbegrepen, alsook een theaterspel en thee achteraf.


Zhang Yuan


Een opvoering over de verschilpunten tussen het Algemeen Beschaafd Chinees en het Nanjingees viel bij het publiek in de smaak


Fuzimiao by night

Voor het avondprogramma hadden we afgesproken met Sanny, de andere ‘vaste’ Belg in het fabriek buiten Jan. We probeerden een Zwitsers restaurant uit en lieten ons de rösti smaken. Daarna gingen we op zoek naar de bowling waarvan Sanny het adres had. We vonden de grote kegel buiten, maar de bowling zelf bleek al jaren toe te zijn. In plaats ervan was er een pingponghal gekomen. Even goed voor ons. Een uurtje Dan Ta (enkelspel) en een match Shuang Ta (dubbel) om af te ronden creëerden de noodzaak van een ommetje langs het 1912 district, waar we op het dakterras van de Blue Marlin de verkoeling vonden die we zochten.

De voorbije week was het mistig of bewolkt. Daar kwam zondag verandering in. De zon brak door en het werd weer zomer. Na een eerste golfinitiatie voor Toon in de drivingrange, gingen we op zoek naar de ferry die ons naar het eilandje moest brengen dat midden in de Yangtze rivier ligt, ten westen van de stad. Op goed geluk af (en met een tip van Helen) reden we naar de oever en mits wat vraagwerk onderweg, kwamen we bij het overzetpunt uit. De ferry kan zo’n 12 voertuigen tegelijk laden en op amper vijf minuutjes sta je aan de overkant. Jiang Xin Zhou eiland is gekend voor zijn druiventeelt. Tegen betaling mag je er zelf plukken. Als er druiven hangen weliswaar... Wij zaten er een maand naast. In dit deel van de wereld rijpen de druiven blijkbaar heel wat sneller. Het eiland lag er dan ook uitgestorven bij. Twaalf kilometer lang en twee breed, bestaat het voornamelijk uit twee lange parallelstraten met kleine huisjes, verder druivelaars en groentenbedden. Zo buiten het toeristisch seizoen, was het een uitzonderlijk rustig boerendorpje. We weten nu in ieder geval hoe we er moeten geraken als de druiven volgend jaar rijp zullen zijn.


Met de ferry op weg naar Jiang Xin Zhou


Huisjes langs de hoofdbaan


En een andere stijl