Donderdag 19 juni 2008

Het regenseizoen is begonnen. Dagen achtereen nattigheid: dat doet aan België denken. Ik speur elke dag het plafond en de muren af op zoek naar aquarellen en muurbloemen, want vertrouwen doe ik de reparaties voor geen cent. Intussen zijn de verantwoordelijken van het compound nog maar eens rond de tafel komen zitten. Ze gaven me in alles gelijk en beloven alles in orde te brengen. De vraag is enkel wanneer. Toen ik vroeg waarom in heel China een forse straal uit de kraan komt en wij het met een miezertje moeten doen, zeiden ze dat het te duur was om voor ons alleen de druk op te voeren. Kunnen wij er iets aan doen dat de rest een huis koopt als speculatie en niet om in te wonen! Zo kunnen we nog jaren op water wachten! Dat snapten ze gelukkig ook. Vanmorgen was de waterdruk al merkelijk hoger. Ze beloofden ook échte vakmannen te sturen met fatsoenlijk gereedschap. Ik ben benieuwd.
Ons huisdier wordt lastig. Naast zoet fruit en chocolade, vertoont hij nu ook interesse voor wijn. Als hij voortdoet met aan de kurken te knabbelen, gaat hij vandaag of morgen toch eens met een geplette schedel in de val zitten! Het kwam vanmorgen ook uit dat ik Jan de voorbije week verkeerdelijk verdacht van het opeten van oude snoepjes. Op het aanrecht staat een 15 cm hoog potje met snoepjes die niet lekker genoeg zijn om op te eten maar nog niet in de vuilbak geraakt zijn. Het verwonderde me al dat Jan die vuiligheid verkoos boven de goed gevulde chocoladekast. Vandaag is het laatste exemplaar verdwenen. Van de papiertjes geen spoor. Kan je zo’n snugger dier de kop inslaan??
Andere beestjes die in dit seizoen blijkbaar welig tieren buiten de stad zijn dunne rupsen. Ze kruipen overal op en tussen met een voorkeur voor wat vochtig is. Ik neem tegenwoordig heel voorzichtig het puntje van de schotelvod op voor ik er in knijp, want het platduwen van die glibberds is geen aangenaam gevoel.


Een rups is een lief beest. Honderden zijn vies en vervelend.

Bij de rit naar de badminton en het spelen zelf was het uitkijken voor slipgevaar. Het regende zo hard dat de riolen buiten het water niet konden slikken en binnen, daar was natuurlijk ook niets waterdicht. Garcia koos juist die schuifdag om me van links naar rechts de uithoeken van het terrein te laten zien. Iedere week neemt hij een ander zwak punt onder handen. Ik kreeg al vaak te horen dat ik te traag –en te lui- was. Ik ben wel 20 jaar ouder dan de rest en in die hitte probeer ik economisch te spelen. Achteraf geeft dat afzien wel voldoening.
Gisteravond waren we uitgenodigd bij Malcholm en Petrina, onze vroegere buren uit het hotel, om hun dochter en hun nieuwe verblijfplaats te bewonderen. Ze zijn verhuisd naar de Fraser Suites naast het Olympisch stadium aan de oostkant van de stad. De splinternieuwe appartementen en suites met hotelservice zijn de meest prestigieuze van de stad. Eerst en vooral was er Adrianna. Voor een drie maanden oude baby was ze –om het lief te zeggen- erg mollig, maar met haar haar dat van nature uit recht omhoog stak, ook heel schattig. Rustig praten en eten is er met een baby niet meer bij. Een half uurtje heeft ze zich voorbeeldig gehouden en dan hebben we haar en Petrina niet meer gezien. De suite is een grote verbetering ten opzichte van de Crowne Plaza. Grote, moderne kamers en vooral veel meer licht. We kregen van Malcolm een rondleiding langs de facilities: de relaxkamer met massagezetels, de bibliotheek met een open haard en recente tijdschriften en dagbladen, de computerkamer, de spelruimte met biljart, pooltafel en computerspelen, het restaurant en de bar. Alles modern en stijlvol ingericht en volledig leeg. De bezettingsgraad van de suites haalt nog geen veertig procent. Vandaar ging het door de tuin naar het clubhuis. De tuinarchitect heeft zijn best gedaan met gezellige hoekjes in zon of schaduw, alles in hout en aluminium, plantenbakken en waterpartijen en zowaar een lange barbecuetafel en spoelbakken ter beschikking van de bewoners. We botsten op de general manager en die nam de honneurs van Malcolm over. De Griekse stijl van het clubhuis ligt me niet erg, maar het bevat alles wat je maar zou kunnen nodig hebben om je lichaam op peil te houden. Het zwembad nodigt uit om baantjes te trekken, een perfect geëquipeerde fitnesszaal, badmintonvelden, een dans-, een yoga- en een filmzaal, een polyvalente ruimte voor kinderparties, een feestzaal, een café en ... een golfsimulator. Ik had de eer een par 4 te mogen uitproberen. Goed voor een boogie, dus dat viel mee. Wegggaan uit ons huis doen we niet, maar een abonnement op de club zien we wel zitten!
En nu is het weer inpakken en even west wezen voor een portie Belgische lucht en de levensnoodzakelijke dosis familie en vrienden.



Hoe uit de tengere Petrina en de graatmagere Malcolm zo’n uit de kluiten gewassen Adrianne kan komen, is een wonder der natuur...of een product van de Mc Donalds.


En ze heeft ongelooflijk zacht punkhaar!