Dinsdag 3 juni

De regen viel er woensdagmorgen met bakken uit. Samen met de andere gasten kropen we onder het afdak voor het ontbijt. Automatisch komt het gesprek op de aardbeving. Een koppel uit Miami was in Beijing een week na de ramp. Precies om 2u28 werd alle leven gedurende drie minuten stilgelegd. Zelfs de treinen stopten. Greta en ik waren op dat ogenblik op wandel door Shanghai. Wij schrokken ons rot toen de taxi’s midden op straat bleven staan en minutenlang toeterden. Onze RMB viel pas toen alle inwoners met gebogen hoofd in het deurgat kwamen staan.

Zoals we het besteld hadden, was het droog toen we in Guilin aankwamen. Het oude stadsdeel ligt beschermd tussen de rivier en vier in elkaar doorlopende meren –eerder grote vijvers- . Het was de bedoeling dat we die in een motorbootje zouden afvaren, maar de verhuurdame was nog een tijdje zoet met het water naar de juiste kant te pompen. Als je juist Hangzhou en Suzhou hebt bezocht, was een wandeling rond deze plassen enkel een goede tijdsbesteding omdat James intussen uitleg gaf over de geschiedenis van de stad, de hierarchie van het bestuurssysteem tijdens de keizerrijken, de godsdienst en over al wat we nog te vragen hadden. In één van de vijvers staan nieuwgebouwde pagodes. In het verleden waren ze de begraafplaats van de as van hoogstaande monniken. Men geloofde dat de pagode een brug was naar de hemel. Later werden ze ook voor het decoratieve aspect neergezet.


Pagodes


Zitbanken in Guilin


Een serieuze regenbui en het is weer zwemmen geblazen

Na een korte lunch gingen we met de kabelbaan de wolken in. Het was niet het ideale weer ervoor, maar het stond nu eenmaal op de agenda en rustig zitten schommelen is heel wat minder vermoeiend dan de stad afsleffen. Vandaar werden we naar het instituut voor theeonderzoek gebracht. We werden van een punthoedje voorzien en kregen een interessante uitleg over de soorten thee die je verkrijgt, afhankelijk van welke bladeren geplukt worden, over tijdstip en frequentie van pluk. Hierna volgde een theeceremonie en het obligatoire langsgaan in het winkeltje.


Twee Chinezen tussen de theeplantages van Guilin


Theeceremonie

Voor het diner met Wei, de toerorganisator, was er nog net een gaatje vrij om even in het parelmuseum binnen te wippen. Ik ken niets van parels en geen haar op mijn hoofd dacht eraan er te kopen. De rondleiding startte met een introductie over soorten, kwaliteiten en kweekplaatsen van parels. Nadat ze ons overtuigd hadden dat vlakbij Guilin de beste plaats lag en bovendien met de goedkoopste werkkrachten, werden we in een zaal neergezet voor een parelshow. Vijf plaatselijke schonen presenteerden er assortimenten van halsbanden, armbanden en ringen. En dan het belangrijkste stuk: de verkoopszaal. Ik heb nog nooit zoveel parelsnoeren geëtaleerd gezien. Uit beleefdheid begin je dan de bakken langs te gaan. Tot er eentje tussenzit die wel aandacht, maar niet zijn prijs waard is. De dames zijn erop getraind bij de minste halte het desbetreffende stuk uit te halen, je te presenteren en een prijsdiscussie uit te lokken. Als je echt niet van plan bent te kopen, is het een leuk spelletje, tot ze je achterna komen in de auto als de motor al gestart is en je bod aannemen...dan heb je dus parels!


Parelshow in Guilin


Met Wei, de toerorganisator, en James, de ideale gids