Zaterdag 10 mei

Eerst en vooral een dikke proficiat aan mama voor haar 75ste verjaardag !

Onze Chinese familiebijeenkomst eindigde met nog maar eens een dagje Gingko, ditmaal onder het waakzame oog van oma en opa.


Genietend van het landschap

Daarna vlogen de duiven uit. Voor Leni zat de shorttrip erop, Kwinten moest weer aan de slag in Beijing, Jan nam de vlieger naar Shenzhen en mam, pap en ik de trein naar Shanghai.


Afscheid van het huis

De laatste dagen van hun bezoek daar waren wat minnetjes. Enkele venijnige rotbeestjes hadden een succesvolle aanval op mijn darmen gedaan en me gereduceerd tot een slappe vod. Gelukkig hadden we de eerste dagen het grootste deel van ons programma afgewerkt.
We apprecieerden het dat ze de overtocht gemaakt hebben om onze tweede thuis te komen bekijken.


Tuinbezoek aan Yu Yuan


En het verplichte nummertje...


In de confuciustempel in de oude stad van Shanghai

Met drie immodiums, een dieet van rijst en veel water kreeg ik een dag later in Nanjing weer zin in klusjes. De schabben die ik maanden geleden kocht, hebben een meerwaarde uitgekeerd: door de toename van de luchtvochtigheid zijn ze een centimeter langer geworden. Hoewel we nu meer hout hebben, gaan spijtig genoeg de deurtjes niet meer dicht. Gelukkig werkt de uitzetting maar in één richting of ik had de kasten laten springen. Weer wat bijgeleerd. Om die gezwollen schabben eruit te krijgen, moest wel de halve (dichterlijke overdrijving) kast uiteen!
Op zwalpende benen de auto in en naar de suguo gereden voor een schroevendraaier -de dure die ik gekocht had is per ongeluk meegenomen door één van de werkmannen- en een visnet voor slobbervangst. Autorijden doe je hier toch best met een frisse kop. Net toen ik zelfvoldaan terugblikte op een handig ontwijkmanoeuvre voor een frontaal naderende tientonner op mijn baanvak en een shortcutter van de andere kant die even tegen richting wou, besloot een juffer op een roze miniscooter dat ze aan de overkant moest zijn en voerde dat uit onder een hoek van negentig graden. De remmen van de Haima werkten prima en ik was direct weer met mijn laatste fut bij de weg.
Vrijdag vloog ik er direct goed in: ruiten wassen, terras afspuiten, de fonteintjes terug in werking zetten. Dat groene spul in de vijver bleek niet door een visnet te vangen; het glipte door de fijne mazen en koekte weer samen. Raar goedje. En toen zag ik de drup. Water lekte uit de muur. Bij nadere inspectie bleek het regenwater van vannacht de kortste weg gekozen te hebben tussen de spleten van het terras. Juist wat ik al weken, maanden aan het verkondigen was maar volgens de aannemer totaal onterecht. Tien minuten later stond hij er om het onmogelijke te bekijken. In een handomdraai toverde hij drie man tevoorschijn. Hoewel ik maar weer eens getoond had waar het hem zat, werden de voegen en de losse bezetting uitgekapt. Vervolgens vulden ze hun gedeukte potten en goten die uren aan een stuk leeg in de openingen. Rara welk water??? Mijn groene slobber, over de witte muren. En dat terwijl het kraantje er vlak naast staat. Ik lag op vinkenslag om de eerste die zijn cementgereedschap zou spoelen in de vijver terecht te wijzen, maar toen het uiteindelijk zover was, had ik al zoveel onverklaarbaars gezien, dat het niet meer hoefde. Tussendoor waren ze de muur in de slaapkamer boven aan ’t bezetten, zodat alles weer één grote vuilhoop werd. Vanaf het moment dat je ophoudt je eraan te ergeren, wordt het grappig. Zeker toen ik één van de mannen vertwijfeld met de twee uiteinden van de gardenaspuit in zijn handen zag. Hij had overal aan gedraaid en getrokken en wist niet aan water te geraken. De verbazing op zijn gezicht was de moeite waard toen met één klik de staart vastzat en een handomdraai later de snuit begon te spuiten. Hij heeft zich lang geamuzeerd met de rotzooi weg te sproeien. Die ligt nu bij de onderburen op het terras...
O ja, de ramen, die moesten nog uren open want de geur van stinkvoeten geraakte er weer niet uit!


Symptomatische aanpak van een waterlek


Volle actie!