Vrijdag 16 mei
De week zit er weer op. Daarstraks met open dak en raampje, zonnenbril op de neus en loeiharde -Chinese- muziek zigzaggend tussen allerhande vehikels naar de stad gereden. Dertig graden, open en zonnig zomerweer. Zo is het best te genieten. Na de laatste treintickets voor de volgende trip gekocht te hebben, een tijdje zitten smelten onder een parasol van de Starbucks met zowaar...mijn woordenboek. Toen mijn filter vol zat, verder gewandeld naar de Walmart voor nog wat huisraad. En nu aan ’t genieten op ons terras van de ondergaande zon. Enkel het inpakken moet nog gebeuren, want morgen sporen we nog maar eens naar Shanghai.
In huis en in het fabriek hebben we niets gevoeld van de aardbeving. In de Crowne Plaza hebben ze op het punt gestaan het hotel te ontruimen toen het meubilair in beweging kwam. In Beijing is Kwinten de meer dan twintig etages van zijn kantoorgebouw moeten naar beneden trappen. Hij was de enige die er gerust in was dat de architecten het wel goed berekend zouden hebben.
De hele week was het perfect weer. Nadat de werkmannen voor de zoveelste keer vertrokken waren, kon de opkuis nog maar eens starten. Op zoek naar een chloorproduct voor de vijver, heb ik de practische manier uitgetest: alle flessen en bussen in de suguo opengedraaid en gesnoven wat erin zat. Javel zat ertussen en dat gaf onmiddellijk resultaat. Op een paar minuten tijd –ik had er dan ook twee bussen in leeggegoten- was er geen groen meer te bekennen.
De auto zat aan 3800 km en moest hoogdringend binnen voor zijn 2500 km nazicht. Daar moet je geen afspraak voor maken. Je rijdt de garage binnen en een uurtje later staat hij gewassen en al weer klaar. 16 euro!
Nagekeken en opgeblonken rijden ze onze auto voor
Woensdag ben ik naar de inhuldiging van het nieuwe lokaal van de NIC, de Nanjing International Club, geweest in de Nanjing International School. Die ligt in het noordoosten van de stad. Met behulp van een primitief plannetje van internet belandde ik eerst verkeerdelijk op de site van de Nanjing University –één van de 40 die de stad telt. Voor en nadeel van buitenlander te zijn is dat de poort voor je geopend wordt, ook al ben je niet op het juiste adres. International School verstond de portier niet en aan een plannetje lezen, daar beginnen ze zowiezo niet aan. Nu ik er toch binnen was, heb ik rustig een wandelingetje langs het gymnasium en de economiefaculteit gemaakt. Vervolgens twee blokken verder gereden en aan de NIS uitgekomen. De kinderen van de expats mogen niet klagen. Een mooi gebouw, uitnodigende klassen met alles erop en eraan, omgeven door sportterreinen en aantrekkelijk aangelegde zithoekjes.
Nanjing International School
Een babbel met een sympathieke Engelse waarmee ik enkele maanden geleden golf speelde, illustreerde het expatleven: ze vertrekken eind juni naar hun volgende bestemming. Contacten zijn hier telkens van korte duur.
Donderdagavond kwamen YX, de plantmanager, zijn vrouw, dochter en Michael eten. De echtgenote was uiterst voorzichtig met het uitproberen van mijn ‘Vlaamse kost’, tot de chocolade mousse op tafel kwam. Dochterlief vertrekt in augustus voor twee jaar naar Canada. Een manier om het Chinese ingangsexamen voor de universiteit te omzeilen. Geld helpt altijd...
YX wist de verklaring waarom de werkzaamheden naast ons in het compound stilgelegd zijn.
Bij de grondwerken zijn ze op graven vanuit de Mingdynastie gestoten. Voor mijn part mogen ze nog twee jaar archeologische ontdekkingen doen. Zo blijft het rustig en is er veel minder stof.
De werken naast ons liggen stil
Onder ons zijn ze nog steeds in het uitpakstadium Naar onze normen was hun demonstratiewoning al overdreven overladen ingericht: kristallen luchters, overal drapages en snuisterijen. Ik vraag me af waar ze al hun eigen spullen nog gaan bijkrijgen.
Onderburen aan de uitpak
Ik was gaan kennismaken. Enkel de zoon was thuis en aan de uitpak. Met onze eigenlijke buren heb ik nog geen kennis gemaakt, maar we hebben alvast onze goede wil getoond.
Na het buurten
Ook in een aantal andere huizen zijn de decoratiewerken begonnen. We zullen moeten afleren in hoog tempo de berg op en af te sjeezen. Er zou al eens een tegenligger kunnen zijn.
De rozen staan in bloei in het compound
klasuitstap naar de supermarkt
Waarom op het voetpad lopen als er midden op straat zoveel plaats is
In huis en in het fabriek hebben we niets gevoeld van de aardbeving. In de Crowne Plaza hebben ze op het punt gestaan het hotel te ontruimen toen het meubilair in beweging kwam. In Beijing is Kwinten de meer dan twintig etages van zijn kantoorgebouw moeten naar beneden trappen. Hij was de enige die er gerust in was dat de architecten het wel goed berekend zouden hebben.
De hele week was het perfect weer. Nadat de werkmannen voor de zoveelste keer vertrokken waren, kon de opkuis nog maar eens starten. Op zoek naar een chloorproduct voor de vijver, heb ik de practische manier uitgetest: alle flessen en bussen in de suguo opengedraaid en gesnoven wat erin zat. Javel zat ertussen en dat gaf onmiddellijk resultaat. Op een paar minuten tijd –ik had er dan ook twee bussen in leeggegoten- was er geen groen meer te bekennen.
De auto zat aan 3800 km en moest hoogdringend binnen voor zijn 2500 km nazicht. Daar moet je geen afspraak voor maken. Je rijdt de garage binnen en een uurtje later staat hij gewassen en al weer klaar. 16 euro!
Nagekeken en opgeblonken rijden ze onze auto voor
Woensdag ben ik naar de inhuldiging van het nieuwe lokaal van de NIC, de Nanjing International Club, geweest in de Nanjing International School. Die ligt in het noordoosten van de stad. Met behulp van een primitief plannetje van internet belandde ik eerst verkeerdelijk op de site van de Nanjing University –één van de 40 die de stad telt. Voor en nadeel van buitenlander te zijn is dat de poort voor je geopend wordt, ook al ben je niet op het juiste adres. International School verstond de portier niet en aan een plannetje lezen, daar beginnen ze zowiezo niet aan. Nu ik er toch binnen was, heb ik rustig een wandelingetje langs het gymnasium en de economiefaculteit gemaakt. Vervolgens twee blokken verder gereden en aan de NIS uitgekomen. De kinderen van de expats mogen niet klagen. Een mooi gebouw, uitnodigende klassen met alles erop en eraan, omgeven door sportterreinen en aantrekkelijk aangelegde zithoekjes.
Nanjing International School
Een babbel met een sympathieke Engelse waarmee ik enkele maanden geleden golf speelde, illustreerde het expatleven: ze vertrekken eind juni naar hun volgende bestemming. Contacten zijn hier telkens van korte duur.
Donderdagavond kwamen YX, de plantmanager, zijn vrouw, dochter en Michael eten. De echtgenote was uiterst voorzichtig met het uitproberen van mijn ‘Vlaamse kost’, tot de chocolade mousse op tafel kwam. Dochterlief vertrekt in augustus voor twee jaar naar Canada. Een manier om het Chinese ingangsexamen voor de universiteit te omzeilen. Geld helpt altijd...
YX wist de verklaring waarom de werkzaamheden naast ons in het compound stilgelegd zijn.
Bij de grondwerken zijn ze op graven vanuit de Mingdynastie gestoten. Voor mijn part mogen ze nog twee jaar archeologische ontdekkingen doen. Zo blijft het rustig en is er veel minder stof.
De werken naast ons liggen stil
Onder ons zijn ze nog steeds in het uitpakstadium Naar onze normen was hun demonstratiewoning al overdreven overladen ingericht: kristallen luchters, overal drapages en snuisterijen. Ik vraag me af waar ze al hun eigen spullen nog gaan bijkrijgen.
Onderburen aan de uitpak
Ik was gaan kennismaken. Enkel de zoon was thuis en aan de uitpak. Met onze eigenlijke buren heb ik nog geen kennis gemaakt, maar we hebben alvast onze goede wil getoond.
Na het buurten
Ook in een aantal andere huizen zijn de decoratiewerken begonnen. We zullen moeten afleren in hoog tempo de berg op en af te sjeezen. Er zou al eens een tegenligger kunnen zijn.
De rozen staan in bloei in het compound
klasuitstap naar de supermarkt
Waarom op het voetpad lopen als er midden op straat zoveel plaats is
posted by Leni at 1:58 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home