Maandag 23 juli

De trein naar Shanghai zat maar weer eens compleet vol. Bij het uitstappen was het even naar adem happen: warm, heel warm en vochtig. Jan ging naar een meeting; ik op zoek naar het Belgisch Consulaat. Ieder zinnig mens zou daarvoor de taxi nemen, maar ik wou rondneuzen en ben te voet gegaan, tussendoor in de shoppingcentra verkoeling zoekend. Na twee en een half uur continu rondlopen, waren mijn benen verbrand onder mijn broek van de opstijgende hitte! Geen aangenaam gevoel. Het consulaat ligt niet in een mooie of aangename buurt, maar het is een grote oude villa in een –naar Chinese normen- enorme tuin. Ik moest er info opvragen voor onze permanente verblijfsvergunning.


Het Belgisch consulaat te Shanghai

’s Avonds zijn we met Peter en Yves een hapje gaan eten in Xintiandi en hebben alles doorgespoeld met een coctail in de bar op de 85ste verdieping van de Grand Hyatt Buiding. Supersnelle liften brengen je er in enkele seconden naartoe. Daarmee vergeleken zijn wij een eeuwigheid onderweg naar onze 53ste etage in Nanjing


Uit eten met Peter en Yves

Zaterdagochtend was het station onze eerste halte. We hadden nog geen retourticket. We waren niet de enigen! Rijen en rijen voor de loketten. Ik heb me er ergens tussengewurmd en met Jan als dekking mijn plaats verdedigd en de tickets bemachtigd: eerste klasse!!
Toen we die op zak hadden en onze bagage bij de left luggage in bewaring hadden gegeven, zijn we de metro ingedoken. Heel wat anders dan die van Nanjing of Shenzhen. Oude, vuile pijpen en stikvol en warm. Om tickets te bemachtigen moest Jan strijd voeren tegen een brutale snotneus die net hetzelfde deed als wij even voordien: voorsteken. Aan People’s Square kwamen we bovengronds en enkele minuten later droop het zweet in straaltjes langs onze rug. Tijd om een museumpje mee te pikken. Ditmaal was het Moma geopend. Er liep een tentoonstelling over de Handover van Hong Kong in 1997: voor en na gezien door kunstenaars. Veel hebben ze er niet van gebakken. Op een enkele uitzondering na, was het een zielige vertoning. Maar voor 20 RMB per man hadden we even koelte gehad.
In de shoppingcentra is alles peperduur, zelfs in de solden. Merkkledij kost er meer dan in België. Spijtig, want aan winkels is er geen gebrek. Ik had de vorige dag een rok gezien aan 50% korting, maar was te plakkerig om passen zelfs maar in overweging te nemen. Daarvoor hadden we nu net voldoende tijd.
Het verschil tussen eerste en tweede klasse zit hem in 20 RMB meer en bredere, comfortabelere zetels waarin je kan zitten zonder lijflijk contact met je gebuur, meer beenruimte en een voetensteuntje. Het duurt niet lang om aan luxe te wennen.


Moma te Shanghai


In de hitte voor Shanghai Railway Station

In Nanjing had het die dag duchtig doorgeregend en het was een verademing om er uit de trein te stappen. 30 graden voelt fris aan als je uit een oven komt. We hebben onze voeten een verwenbeurt gegeven: Chinese medicine massage. Eerst een half uurtje met je voeten in een heet brouwsel terwijl nek en rug doorkneed worden. Vervolgens wordt elk plekje van voet en onderbeen onderhanden genomen tot alle vocht richting hart gestuwd is en lopen licht en vanzelf gaat. Daar nemen we zeker een abonnement!


En die hadden hoge nood aan Chinese medicine massage!

Zondag, na een ontbijt met Tino en Peter, zijn we terug naar Ginko Lake getrokken voor nog maar eens 18 holes. ’s Avonds kregen we bezoek uit België: Frank en zijn collega Etienne. Goed voor een etentje en een drankje in Danny’s Pub.


Met Frank en Etienne