Vrijdag 6 juli

Het bezoek van Bobby en Nadine met zoontje Tongtong ( ?) viel goed mee. Nadine is een spraakwaterval in goed verstaanbaar Engels. Tongtong staat op mijn niveau, of zelfs iets hoger: een tweejarige peuter die de Chinese taal aan ’t leren is. Het is een overactief ventje dat het, nadat alle golfballen rondgegooid waren en het nieuwe van de papieren vlieger af was, te kennen gaf dat hij het bij ons voor gezien hield. Een rustig gesprek was niet echt mogelijk met zo’n woelwater in de buurt. Naast koken en op Tongtong passen, houdt Nadine zich bezig met handwerken. Ze wil me absoluut meenemen naar de les, gegeven door een bekende Japanse kunstenares. Ik heb me in duizend bochten gewrongen om er onderuit te geraken. Ze had haar huiswerk mee: borduren, kanten lapjes haken en parels rijgen. Nu ik het hier neerschrijf weet ik zeker dat ik naar de kalligrafie wil!

Vanmorgen is het definitieve contract van het huis getekend! Zeven documenten, goed voor zesendertig handtekeningen...en er niets van kunnen lezen buiten de datum en de prijs. Volgende week nog de tweede schijf betalen en de klus is geklaard.


Ondertekening van het contract

Het teppanyaki restaurant draait in het weekend op volle toeren. Om zeker te zijn van vier zitjes naast elkaar, ging ik ze voor alle zekerheid vastleggen. Ze wisten natuurlijk wat ik kwam zeggen, maar het deed toch goed dat ze mijn Chinees probleemloos snapten.
Op zoek naar sinaasappelen en perziken ben ik de kleine straatjes ingedoken. Het is het seizoen van de watermeloenen. Overal staan bakfietsen en bestelwagens met ladingen vol. Voor twee personen is zo’n meloen toch wat te groot.


Watermeloenen te koop

Tussen de kleine winkeltjes in vond ik de ingang van een versmarkt. De groenten zagen er veel frisser uit dan die van in de supermarkt. Aan vlees kopen zal ik me er maar niet wagen. Alles ligt er open en bloot en zonder koeling uitgestald. De vis wordt levend verkocht, dus dat is te vertrouwen. Het spectaculairst was het kraampje met levende slangen, kikkers en schildpadden. Die heerlijkheden laat ik maar aan de plaatselijke bevolking over!


De versmarkt


Plaatselijke lekkernijen

De vakantie is ook hier begonnen en dat is goed te zien aan de kinderen op straat. De jongeren roepen ‘hello’ wanneer ik passeer om te laten horen dat ze Engels leren.


Meisjes 'elastieken' op de straat

We kregen een akelig bericht. Jonny is vandaag in het ziekenhuis in Shenzhen opgenomen met een hersenbloeding. Niemand kende zijn thuisadres of telefoonnummer in New Zealand. Pas toen hij voldoende bij kennis was om het nummer zelf te geven, konden we zijn familie op de hoogte brengen.

’s Avonds hebben we Sue en Roger laten kennis maken met de teppanyaki. Ze zijn gemakkelijk, vlot pratend gezelschap. Donderdagavond vieren ze hun afscheid, waarop we uitgenodigd zijn, in de sushi-bar.


Teppanyaki met Sue en Roger