Donderdag 19 juli
We zaten in het splinternieuwe Intercontinental Hotel in Shenzhen, dat we ons enkel konden veroorloven omdat er superkortingen op de kamers gegeven werden. We moesten er dan wel bijnemen dat het geopend was terwijl de afwerking nog volop bezig was: geklop en geboor van ’s morgens tot ’s avonds en internetverbindingen om het ervan op je zenuwen te krijgen: driekwartier om iets te down loaden en een abominabele skype. Ook het personeel was vers van de pers. Vol goede wil maar onmogelijk om er iets aan uit te leggen.
Maar, de kamer was luxueus, de badkamer een spa op zich en de zwembaden recht uit het paradijs! Het grote binnenzwembad was het uitproberen niet waard, toen we de reusachtige watervlakte buiten gezien hadden. Ik had een kwartier nodig om –op ’t gemakske- in alle uithoeken rond te zwemmen. Met een strikt dagschema van drie kwartier Chinese karakters onder een parasol en één kwartier zwemmen, ben ik erin geslaagd kreeftenrood te verbranden en volledig kapotgebeten te worden door muggen of zandluizen, daar ben ik nog niet uit. Eén kant van de pool is namelijk aangelegd als een lieflijk zandstrand met ligstoelen. In het water gaat het zand geleidelijk over in tegels. De enige bader in zo’n immens geval, geeft wel een apart gevoel. Je moet er dan wel tegenkunnen dat een vloot personeel niets anders te doen heeft dan nauwlettend elke beweging te bespionneren.
Het strandhoekje in de Intercontinental
Jan was donderdagavond gearriveerd en de volgende morgen zijn we eerste werk langs Ally’s hotel gegaan om nog wat zaken te bespreken voor Jonny. Daar pikte de driver van Mr Kong ons op om Jan naar een vergadering te brengen. Ik moest –maar weer eens-naar de bank. Toen ik hem uitlegde waarheen ik wou, knikte hij verwoed en bracht me naar een bankfiliaal even verder in het industriepark. Bu, niet dat. In mijn beste Chinees geëxpliceerd dat ik naar het hoofdgebouw wou, in het centrum van Shekou. Wat een afgang. Hij belde Mr Wang op die Engels verstaat voor de vertaling. Het vervolg had hij wel door: dat hij niet op me moest wachten en dat we in de namiddag met de ferry naar HK zouden gaan. Hij veranderde meteen van een stuurse, onverschillige chauffeur in een breedlachende vriendelijke man.
36 graden vochtige warmte. Daar kom je niet snel in vooruit.
In HK heb ik de bank in het park verkozen tot Jan zijn zegje gedaan had in de andere. Het blijft toch hoedje af voor de wijze waarop ze er in geslaagd zijn elk hoekje zinnig en mooi te gebruiken. Vanop mijn plekje in de schaduw had ik een prachtig zicht op de achterliggende heuvels, de torens, de planten en bloemen in de vijver en op de voortdurende passage. Een bruidje gooide al voor de derde keer haar boeket over het hoofd naar de wachtende bruidsmeisjes voor de fotograaf tevreden was met het resultaat. Heel stevige ruikers moeten ze hier hebben en hoe oprecht, de vreugde van het gelukkige bruidsmeisje, zo spontaan vastgelegd voor eeuwig!
Op terugweg naar de ferry hebben we nog gauw een broek voor Jan uit de solden gered, wat maakte dat we het laatste stuk al spurtend moesten afleggen in die hitte om nog op tijd voor de boot in de terminal te zijn.
Bankzicht in Hong Kong Park
Zelfs de bloemen zijn uitgezocht mooi!
Zaterdag was een culturele dag.
Na een veel te uitgebreid ontbijt –je kon er echt alles krijgen, zelfs ijsroom en dat gaat er in combinatie met gebraden worstjes en gerookte zalm bij die Chinezen om tien uur ’s ochtends probleemloos in- stapten we door de grote deur regelrecht de oven binnen. Door de stralen op ons hoofd lekte het zweet van onder ons haar en door de uitstraling van de straatstenen droop het van onze benen. Maar, alles beter dan de koude en nattigheid in het thuisland hé! Een stukje verder, voorbij Window of the World, glipten we het Museum of Continous Art binnen. Het gebouw kon met gemak de vergelijking doorstaan met de musea voor moderne kunst gelijk waar in de wereld. Alleen, binnenin viel het tegen. Ze hadden blijkbaar nog geen kunst om erin te zetten, dus hadden ze een horde kinderen aan het werk gezet. Het resultaat waren dinosaurussen, zeemeerminnen, ruimtetuigen en een auto voor Harry Potter...geen verschil in interesse met Westerse kinderen en hoewel het grappig was om de werkjes te bekijken, niet echt een tijdsinvestering waard. Vervolgens hebben we de metro uitgeprobeerd: gloednieuw, practisch en volgestouwd. Iedere keer valt op hoeveel jeugd er rondloopt. Boven de grond gekomen was er niet veel orientatiemogelijkheid, dus wezen we het volgende museum op de kaart aan voor bevestiging van de richting. De twee heren knikten unaniem. We liepen juist. Niet dus, maar we kwamen wel aan bij een hypermodern shoppingcentrum. Alles was goed om aan de warmte te ontkomen. Naast alle Westerse merken, eet- en drinkgelegenheden, was er een cinemacomplex en zowaar een ijsbaan in ondergebracht. Dat is tenminste goed nagedacht: de kinderen komen zonder te klagen mee en amuzeren zich terwijl de ouders rustig hun geld kunnen uitgeven. Het gaf bovendien een gezellige sfeer in het gebouw.
De ingang van Window of the World, een familiepretpark met miniaturen van ikonen van over de hele wereld
Het Museum of Coninous Art te Shenzhen
Even metrokaartjes kopen
De ijsbaan in het shoppingcenter
Op karakter zijn we een viertal blokken verder tot aan het museum geraakt. De brede lanen met hun hoge, losstaande torens bieden zo goed als geen schaduw. Op sommige plaatsen kan je van boom tot boom hoppen, maar globaal genomen is er geen lol aan om er rond te kuieren. Het Museum van Shenzhen bevatte geen kunstvoorwerpen, maar gaf een overzicht vanaf de opgravingen uit de oertijd, over het kleine dorpje dat het tot de jaren 80 was, tot de moderne megastad zoals ze er nu staat.
Hoe indrukwekkend het er ook mag zijn, we waren weer eens blij toen we ‘s avonds voet aan de grond zetten in Nanjing.
Brede lanen in Shenzhen
Warme lanen in Shenzhen
Dagelijkse briefing van de museumtoezichters
Hier was het de volgende dagen het gewone leventje. We hebben onze ogen uitgekeken toen we pasfoto’s van Jan lieten nemen. Onder de roltrap van de Walmart staat een fotocabine. Normaal staat daar geen kat, maar toen wij ervan gebruik wilden maken, stond er een rij pubers voor ons. Bij ons is zoiets in een flits gebeurd. Hier duurt het gemakkelijk een kwartier per persoon. Toen we eindelijk mee in het hokje konden gluren, wisten we waarom: elke foto wordt geretoucheerd! Iedere puist of acnebobbel wordt weggeborsteld, het kapsel gewijzigd, vlekjes bijgekleurd, de teint aangepast...tot er een perzikenschoonheid uit tevoorschijnt komt...die nog slechts in de verte op de echte gelijkt! Wij natuurlijk benieuwd wat ze van Jan zou maken. Ze koos voor egaal gekleurde roze wangen en de warmtevlekken in de hals werden uitgegomd. Voor de rest was er niets nodig, vermits hij er toch al jonger uitziet dan alle leeftijdsgenoten (inside joke).
De termometer gaat richting 40 graden. Er staat de laatste dagen een stevige, warme wind. Voor vanavond en de volgende dagen staat onweer op het menu. Morgen zijn we met de eerste trein op weg naar Shanghai.
op straat in Nanjing steekt de oma een lekker duifje in de pot...tijd voor een brilletje want de pluimen hangen er nog aan!
Goudvissen
Een decoratieve vrucht
Maar, de kamer was luxueus, de badkamer een spa op zich en de zwembaden recht uit het paradijs! Het grote binnenzwembad was het uitproberen niet waard, toen we de reusachtige watervlakte buiten gezien hadden. Ik had een kwartier nodig om –op ’t gemakske- in alle uithoeken rond te zwemmen. Met een strikt dagschema van drie kwartier Chinese karakters onder een parasol en één kwartier zwemmen, ben ik erin geslaagd kreeftenrood te verbranden en volledig kapotgebeten te worden door muggen of zandluizen, daar ben ik nog niet uit. Eén kant van de pool is namelijk aangelegd als een lieflijk zandstrand met ligstoelen. In het water gaat het zand geleidelijk over in tegels. De enige bader in zo’n immens geval, geeft wel een apart gevoel. Je moet er dan wel tegenkunnen dat een vloot personeel niets anders te doen heeft dan nauwlettend elke beweging te bespionneren.
Het strandhoekje in de Intercontinental
Jan was donderdagavond gearriveerd en de volgende morgen zijn we eerste werk langs Ally’s hotel gegaan om nog wat zaken te bespreken voor Jonny. Daar pikte de driver van Mr Kong ons op om Jan naar een vergadering te brengen. Ik moest –maar weer eens-naar de bank. Toen ik hem uitlegde waarheen ik wou, knikte hij verwoed en bracht me naar een bankfiliaal even verder in het industriepark. Bu, niet dat. In mijn beste Chinees geëxpliceerd dat ik naar het hoofdgebouw wou, in het centrum van Shekou. Wat een afgang. Hij belde Mr Wang op die Engels verstaat voor de vertaling. Het vervolg had hij wel door: dat hij niet op me moest wachten en dat we in de namiddag met de ferry naar HK zouden gaan. Hij veranderde meteen van een stuurse, onverschillige chauffeur in een breedlachende vriendelijke man.
36 graden vochtige warmte. Daar kom je niet snel in vooruit.
In HK heb ik de bank in het park verkozen tot Jan zijn zegje gedaan had in de andere. Het blijft toch hoedje af voor de wijze waarop ze er in geslaagd zijn elk hoekje zinnig en mooi te gebruiken. Vanop mijn plekje in de schaduw had ik een prachtig zicht op de achterliggende heuvels, de torens, de planten en bloemen in de vijver en op de voortdurende passage. Een bruidje gooide al voor de derde keer haar boeket over het hoofd naar de wachtende bruidsmeisjes voor de fotograaf tevreden was met het resultaat. Heel stevige ruikers moeten ze hier hebben en hoe oprecht, de vreugde van het gelukkige bruidsmeisje, zo spontaan vastgelegd voor eeuwig!
Op terugweg naar de ferry hebben we nog gauw een broek voor Jan uit de solden gered, wat maakte dat we het laatste stuk al spurtend moesten afleggen in die hitte om nog op tijd voor de boot in de terminal te zijn.
Bankzicht in Hong Kong Park
Zelfs de bloemen zijn uitgezocht mooi!
Zaterdag was een culturele dag.
Na een veel te uitgebreid ontbijt –je kon er echt alles krijgen, zelfs ijsroom en dat gaat er in combinatie met gebraden worstjes en gerookte zalm bij die Chinezen om tien uur ’s ochtends probleemloos in- stapten we door de grote deur regelrecht de oven binnen. Door de stralen op ons hoofd lekte het zweet van onder ons haar en door de uitstraling van de straatstenen droop het van onze benen. Maar, alles beter dan de koude en nattigheid in het thuisland hé! Een stukje verder, voorbij Window of the World, glipten we het Museum of Continous Art binnen. Het gebouw kon met gemak de vergelijking doorstaan met de musea voor moderne kunst gelijk waar in de wereld. Alleen, binnenin viel het tegen. Ze hadden blijkbaar nog geen kunst om erin te zetten, dus hadden ze een horde kinderen aan het werk gezet. Het resultaat waren dinosaurussen, zeemeerminnen, ruimtetuigen en een auto voor Harry Potter...geen verschil in interesse met Westerse kinderen en hoewel het grappig was om de werkjes te bekijken, niet echt een tijdsinvestering waard. Vervolgens hebben we de metro uitgeprobeerd: gloednieuw, practisch en volgestouwd. Iedere keer valt op hoeveel jeugd er rondloopt. Boven de grond gekomen was er niet veel orientatiemogelijkheid, dus wezen we het volgende museum op de kaart aan voor bevestiging van de richting. De twee heren knikten unaniem. We liepen juist. Niet dus, maar we kwamen wel aan bij een hypermodern shoppingcentrum. Alles was goed om aan de warmte te ontkomen. Naast alle Westerse merken, eet- en drinkgelegenheden, was er een cinemacomplex en zowaar een ijsbaan in ondergebracht. Dat is tenminste goed nagedacht: de kinderen komen zonder te klagen mee en amuzeren zich terwijl de ouders rustig hun geld kunnen uitgeven. Het gaf bovendien een gezellige sfeer in het gebouw.
De ingang van Window of the World, een familiepretpark met miniaturen van ikonen van over de hele wereld
Het Museum of Coninous Art te Shenzhen
Even metrokaartjes kopen
De ijsbaan in het shoppingcenter
Op karakter zijn we een viertal blokken verder tot aan het museum geraakt. De brede lanen met hun hoge, losstaande torens bieden zo goed als geen schaduw. Op sommige plaatsen kan je van boom tot boom hoppen, maar globaal genomen is er geen lol aan om er rond te kuieren. Het Museum van Shenzhen bevatte geen kunstvoorwerpen, maar gaf een overzicht vanaf de opgravingen uit de oertijd, over het kleine dorpje dat het tot de jaren 80 was, tot de moderne megastad zoals ze er nu staat.
Hoe indrukwekkend het er ook mag zijn, we waren weer eens blij toen we ‘s avonds voet aan de grond zetten in Nanjing.
Brede lanen in Shenzhen
Warme lanen in Shenzhen
Dagelijkse briefing van de museumtoezichters
Hier was het de volgende dagen het gewone leventje. We hebben onze ogen uitgekeken toen we pasfoto’s van Jan lieten nemen. Onder de roltrap van de Walmart staat een fotocabine. Normaal staat daar geen kat, maar toen wij ervan gebruik wilden maken, stond er een rij pubers voor ons. Bij ons is zoiets in een flits gebeurd. Hier duurt het gemakkelijk een kwartier per persoon. Toen we eindelijk mee in het hokje konden gluren, wisten we waarom: elke foto wordt geretoucheerd! Iedere puist of acnebobbel wordt weggeborsteld, het kapsel gewijzigd, vlekjes bijgekleurd, de teint aangepast...tot er een perzikenschoonheid uit tevoorschijnt komt...die nog slechts in de verte op de echte gelijkt! Wij natuurlijk benieuwd wat ze van Jan zou maken. Ze koos voor egaal gekleurde roze wangen en de warmtevlekken in de hals werden uitgegomd. Voor de rest was er niets nodig, vermits hij er toch al jonger uitziet dan alle leeftijdsgenoten (inside joke).
De termometer gaat richting 40 graden. Er staat de laatste dagen een stevige, warme wind. Voor vanavond en de volgende dagen staat onweer op het menu. Morgen zijn we met de eerste trein op weg naar Shanghai.
op straat in Nanjing steekt de oma een lekker duifje in de pot...tijd voor een brilletje want de pluimen hangen er nog aan!
Goudvissen
Een decoratieve vrucht
posted by Leni at 4:10 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home