Maandag 18 juni
De eerste beestjes hebben hun weg naar mijn ingewanden gevonden. Ik weiger te geloven dat ze in het eten zaten dat ik in mijn restaurantje was gaan afhalen. We hadden zaterdagavond geen zin om op verplaatsing te eten en de koelkast was leeg, dus was ik in mijn beste Chinees gaan uitleggen dat ik een ‘dabao’ of doggie bag wou om het eten mee te nemen. Het was zo lekker dat ik het de volgende morgen allemaal een tweede keer wou zien passeren...
Na een volledige dag en nacht slapen was vanmorgen het leed geleden en had ik weer energie genoeg voor twee. Dus Petrina overhaald om de zwemles te ruilen voor een verkenningstocht naar de Bububu market, een stoffenmagazijn dat Sue me aangeraden had. We moesten maar twee keer de weg vragen om op de bestemming uit te komen. Die zag er veel netter uit dan de stoffenmarkt van Golden bridge. Ik had een hemd van Jan bij en de maten van Kwinten. Gelukkig was Petrina erbij voor het vertaalwerk, anders was het toch wreed moeilijk geweest om alles uitgelegd te krijgen! Eerst een stofje kiezen... of eerder laten kiezen. Ze bevoelden de stof en troonden ons mee naar een toog waar iets soortgelijks tussenzat. Vervolgens werd er een kleermaker bijgehaald die het hemd bekeek en doorgaf hoeveel stof er nodig was en wat het maakloon was. De verkoopster legde uit dat ze onmiddellijk ervandoor ging om de stof te wassen, tegen het krimpen achteraf. Handig! Wij moesten intussen naar het loket om het materiaal te betalen, met het bonnetje de stof ophalen en naar de kleermaker. Die tekende het model over en schreef de maten erbij. Niet zo simpel. Mijn manier van opmeten kon zijn goedkeuring niet helemaal hebben. Ik had maten teveel en te weinig. Voor die laatsten heb ik een schatting gegeven.
Kleermakers van de Bububu Market
De leveringstermijn is normaal 1 week, maar ik kon het op drie dagen krijgen mits toeslag te betalen. Dan weer naar het loket om zijn bonnetje te betalen. Ineens dook een knopenvrouw op, met het juiste aantal gepaste knopen. Zij liet me ferm betalen en dit zonder bewijs te geven. Daar ben ik zeker opgelicht, maar het waren mooie knopen... Dat moet de volgende keer anders. Ik ben benieuwd of het hemd woensdag klaar zal zijn, of het op iets zal trekken en of Kwinten erin zal kunnen! Als dat allemaal in orde is, kost het een vierde van de prijs.
In de namiddag hadden we bespreking voor de aankoop van de duplex. Al de twee de keer. Zaterdag hadden we ook al een afspraak gemaakt en Michael meegenomen voor het vertaalwerk. Qiu Tao Qin is een schat van een jongen, maar wanneer het op prijsdiscussies aankwam, bleek hij geen enkele bevoegdheid te hebben. Grr, waarom haalde hij er niet ineens zijn chef bij?! Hij wist waarvoor we kwamen!
Deze keer was de afspraak bij ons in het hotel. Zijn baas bleek een bevallige jongedame te zijn, niet van de poes! Ze begon met ons elk een t-shirt kado te geven. Dat was het enige presentje dat ze voor ons in petto had. Toen we van het normale stramien afweken, kwamen we weer op het beginpunt: ze was niet bevoegd om te beslissen en moest hiervoor haar chef raadplegen . Het is typisch Chinees, maar geeft wel veel tijdverlies. Het is dus nog af te wachten of ze met ons voorstel zullen instemmen. Op één gebied zijn ze wel heel snel: als we tekenen moet alles binnen de week betaald worden!
Zaterdag wilden we de Jinghai Tempel bezichtigen, in het westen van de stad, kort aan de Yangtze rivier. De portier van het hotel heeft als taak de bestemming aan de taxichauffeur door te geven. Hij verstond ‘tempel’ en besliste zelf welke we moesten bekijken... we kwamen uit bij Fuzimiao, die we al van ons lijstje geschrapt hadden. Het was evengoed onze fout. We hadden beter moeten opletten waarheen de taxi reed. Om toch een variatie op hetzelfde thema te hebben, besloten we tickets voor een rondvaart te kopen. Een lieflijke jongedame heeft ons 30 minuten uitleg gegeven over de geschiedenis van de stad, althans dat vermoedden we, want we hebben er geen barst van verstaan. Het water was opmerkelijk proper en reukloos. We passeerden geregeld opkuisbootjes: elk vuiltje en zelfs blaadje werd uit het water gevist. Wie zei er iets over vuil en Chinezen???

Bogen en lampionnetjes horen er altijd bij

Een stukje van de oude stadsmuur

Opkuisbootjes

Uitpluizen van de gids
Na een volledige dag en nacht slapen was vanmorgen het leed geleden en had ik weer energie genoeg voor twee. Dus Petrina overhaald om de zwemles te ruilen voor een verkenningstocht naar de Bububu market, een stoffenmagazijn dat Sue me aangeraden had. We moesten maar twee keer de weg vragen om op de bestemming uit te komen. Die zag er veel netter uit dan de stoffenmarkt van Golden bridge. Ik had een hemd van Jan bij en de maten van Kwinten. Gelukkig was Petrina erbij voor het vertaalwerk, anders was het toch wreed moeilijk geweest om alles uitgelegd te krijgen! Eerst een stofje kiezen... of eerder laten kiezen. Ze bevoelden de stof en troonden ons mee naar een toog waar iets soortgelijks tussenzat. Vervolgens werd er een kleermaker bijgehaald die het hemd bekeek en doorgaf hoeveel stof er nodig was en wat het maakloon was. De verkoopster legde uit dat ze onmiddellijk ervandoor ging om de stof te wassen, tegen het krimpen achteraf. Handig! Wij moesten intussen naar het loket om het materiaal te betalen, met het bonnetje de stof ophalen en naar de kleermaker. Die tekende het model over en schreef de maten erbij. Niet zo simpel. Mijn manier van opmeten kon zijn goedkeuring niet helemaal hebben. Ik had maten teveel en te weinig. Voor die laatsten heb ik een schatting gegeven.
Kleermakers van de Bububu Market
De leveringstermijn is normaal 1 week, maar ik kon het op drie dagen krijgen mits toeslag te betalen. Dan weer naar het loket om zijn bonnetje te betalen. Ineens dook een knopenvrouw op, met het juiste aantal gepaste knopen. Zij liet me ferm betalen en dit zonder bewijs te geven. Daar ben ik zeker opgelicht, maar het waren mooie knopen... Dat moet de volgende keer anders. Ik ben benieuwd of het hemd woensdag klaar zal zijn, of het op iets zal trekken en of Kwinten erin zal kunnen! Als dat allemaal in orde is, kost het een vierde van de prijs.
In de namiddag hadden we bespreking voor de aankoop van de duplex. Al de twee de keer. Zaterdag hadden we ook al een afspraak gemaakt en Michael meegenomen voor het vertaalwerk. Qiu Tao Qin is een schat van een jongen, maar wanneer het op prijsdiscussies aankwam, bleek hij geen enkele bevoegdheid te hebben. Grr, waarom haalde hij er niet ineens zijn chef bij?! Hij wist waarvoor we kwamen!
Deze keer was de afspraak bij ons in het hotel. Zijn baas bleek een bevallige jongedame te zijn, niet van de poes! Ze begon met ons elk een t-shirt kado te geven. Dat was het enige presentje dat ze voor ons in petto had. Toen we van het normale stramien afweken, kwamen we weer op het beginpunt: ze was niet bevoegd om te beslissen en moest hiervoor haar chef raadplegen . Het is typisch Chinees, maar geeft wel veel tijdverlies. Het is dus nog af te wachten of ze met ons voorstel zullen instemmen. Op één gebied zijn ze wel heel snel: als we tekenen moet alles binnen de week betaald worden!
Zaterdag wilden we de Jinghai Tempel bezichtigen, in het westen van de stad, kort aan de Yangtze rivier. De portier van het hotel heeft als taak de bestemming aan de taxichauffeur door te geven. Hij verstond ‘tempel’ en besliste zelf welke we moesten bekijken... we kwamen uit bij Fuzimiao, die we al van ons lijstje geschrapt hadden. Het was evengoed onze fout. We hadden beter moeten opletten waarheen de taxi reed. Om toch een variatie op hetzelfde thema te hebben, besloten we tickets voor een rondvaart te kopen. Een lieflijke jongedame heeft ons 30 minuten uitleg gegeven over de geschiedenis van de stad, althans dat vermoedden we, want we hebben er geen barst van verstaan. Het water was opmerkelijk proper en reukloos. We passeerden geregeld opkuisbootjes: elk vuiltje en zelfs blaadje werd uit het water gevist. Wie zei er iets over vuil en Chinezen???

Bogen en lampionnetjes horen er altijd bij

Een stukje van de oude stadsmuur

Opkuisbootjes

Uitpluizen van de gids


0 Comments:
Post a Comment
<< Home