Vrijdag,8 juni
De beslissing is genomen ! We hebben toegezegd de duplex in het Ronchamp complex te kopen. Het is de enige woning die we gezien hebben waar we met plezier in rondliepen. Naast dat buikgevoel denken we dat het rationeel ook een goede keuze is: gelegen tussen de stadskern (30 minuten) en de luchthaven (15 minuten), aan de rand van een nieuwe industriële zone die volop in ontwikkeling is en op loopafstand van de nieuwe metrolijn die in aanleg is. De verkaveling is qua stijl een buitenbeentje, wat een voordeel is voor de verkoop later. De huizen rijzen hier uit de grond. Een groot deel ervan is gekocht als geldbelegging en staat onafgewerkt te wachten tot de prijzen voldoende gestegen zullen zijn.
We hadden een zwembad op ons verlanglijstje staan, maar hebben dat punt laten vallen. In ons privé-tuintje is enkel plaats voor een voetbadje en de hygiënische toestand van een gemeenschappelijk zwembad is niet aan te raden. We zullen proberen een abonnement in de Sofitel vast te krijgen. Daar hebben ze een prachtig 25-meter bad.
We kopen de modelwoning, dus volledig ingericht. Toch krijgen we pas in januari de sleutel.Hoewel het er instapklaar uitziet, zou het niet leefbaar zijn, vermits electriciteit, water en gas nog niet aangesloten zijn en de straten niet gelegd zijn. Alles wat vastzit nemen we over. Verplaatsbare aankleding kopen we zelf.
Onderhandelen over een aankoop met een Chinees woordenboek in de hand met een verkoper die maar een paar woorden Engels kent is niet simpel. Met veel gebaren, misverstanden en gelach zijn we er uiteindelijk toch uitgeraakt. Hij heeft nu een lijstje mee met vragen voor zijn baas. Onze advokaat moet het contract nog doornemen vooraleer we tekenen –vermits we er niets van kunnen lezen-, maar Qin Tao weet dat zijn keel over is wanneer hij het doorverkoopt zonder onze toestemming. Hij vroeg ons waarom we juist zo’n lelijk huis kochten terwijl er zoveel mooie in de omgeving stonden. Daarenboven vond hij de inrichting ook maar niets. Smaken verschillen...gelukkig.
Dat betekent wel dat we nog een tijdje in het hotel zullen doorbrengen. Dat is een gemeenschap zoals een andere. In de yoga-les van woensdag werd ik opgewacht door Petrina, mijn Singaporese buurvrouw. Zij woont al 7 maanden met haar man in het hotel en brengt haar dagen door met lezen en surfen op internet. De staf van het hotel had over mij verteld en zo kwam ze me opzoeken in de les. Het zal wat haar betreft bij die ene les blijven, want ze heeft na de yoga twee dagen niet meer kunnen bewegen.
We hebben afgesproken dat zij me helpt bij de uitspraak van de Chinese woordjes en ik haar leer zwemmen. Vanmorgen hebben we veel gepraat en een beetje Chinees gedaan. Maandag staat de eerste zwemles op het programma.
Een andere buurvrouw komt uit Spanje en verblijft hier al 2,5 jaar. Ze spreekt maar een paar woordjes Engels en geen Chinees. Mijn Spaanse woordenschat is beperkter dan mijn Chinees, maar ik versta de grote lijnen wel wanneer ze praat.
Zo komt stilaan ook het sociale leven op gang.
inkom Ronchamp
We hadden een zwembad op ons verlanglijstje staan, maar hebben dat punt laten vallen. In ons privé-tuintje is enkel plaats voor een voetbadje en de hygiënische toestand van een gemeenschappelijk zwembad is niet aan te raden. We zullen proberen een abonnement in de Sofitel vast te krijgen. Daar hebben ze een prachtig 25-meter bad.
We kopen de modelwoning, dus volledig ingericht. Toch krijgen we pas in januari de sleutel.Hoewel het er instapklaar uitziet, zou het niet leefbaar zijn, vermits electriciteit, water en gas nog niet aangesloten zijn en de straten niet gelegd zijn. Alles wat vastzit nemen we over. Verplaatsbare aankleding kopen we zelf.
Onderhandelen over een aankoop met een Chinees woordenboek in de hand met een verkoper die maar een paar woorden Engels kent is niet simpel. Met veel gebaren, misverstanden en gelach zijn we er uiteindelijk toch uitgeraakt. Hij heeft nu een lijstje mee met vragen voor zijn baas. Onze advokaat moet het contract nog doornemen vooraleer we tekenen –vermits we er niets van kunnen lezen-, maar Qin Tao weet dat zijn keel over is wanneer hij het doorverkoopt zonder onze toestemming. Hij vroeg ons waarom we juist zo’n lelijk huis kochten terwijl er zoveel mooie in de omgeving stonden. Daarenboven vond hij de inrichting ook maar niets. Smaken verschillen...gelukkig.
Dat betekent wel dat we nog een tijdje in het hotel zullen doorbrengen. Dat is een gemeenschap zoals een andere. In de yoga-les van woensdag werd ik opgewacht door Petrina, mijn Singaporese buurvrouw. Zij woont al 7 maanden met haar man in het hotel en brengt haar dagen door met lezen en surfen op internet. De staf van het hotel had over mij verteld en zo kwam ze me opzoeken in de les. Het zal wat haar betreft bij die ene les blijven, want ze heeft na de yoga twee dagen niet meer kunnen bewegen.
We hebben afgesproken dat zij me helpt bij de uitspraak van de Chinese woordjes en ik haar leer zwemmen. Vanmorgen hebben we veel gepraat en een beetje Chinees gedaan. Maandag staat de eerste zwemles op het programma.
Een andere buurvrouw komt uit Spanje en verblijft hier al 2,5 jaar. Ze spreekt maar een paar woordjes Engels en geen Chinees. Mijn Spaanse woordenschat is beperkter dan mijn Chinees, maar ik versta de grote lijnen wel wanneer ze praat.
Zo komt stilaan ook het sociale leven op gang.
inkom Ronchamp
posted by Leni at 2:59 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home