Maandag 7 mei

Maandag, 7 mei
De zitkamer was vergaderzaal, dus ik verkoos de straat om mijn to do’s af te werken. De temperatuur zat al aan 31 graden en het idee dat er daar nog eens 10 gaan bijkomen, is toch wel bedenkelijk. De straten lijken uitgestorven nu de grote toeristenvlaag vertrokken is.
Een mens hangt van gewoontes aaneen, dus als middagmaal ben ik weer trouw langs mijn dumplingleverancier gepasseerd. Het was een nieuwe variante: kip en groentenvulling. In plaats van hem op de bank in de zon op te eten, ben ik zoals al de rest in de schaduw gekropen. Daar was het al warm genoeg. Zelfs bij deze temperatuur lopen de meeste vrouwen nog met nylons rond. Huidskleur, dus naar de witte kant, en een maatje te groot zodat er rond de knoesels precies een plooi uitgelebberd vel hangt. Blote benen zijn waarschijnlijk niet gepast.
Na eerst een half uurtje Chinese karakters verteerd te hebben, had ik het woordspel van de Standaardmagazine als toemaatje. Wat is internet toch een geweldige uitvinding!
De rest van de dag was zo gepasseerd met het in orde brengen van honderdeneen administratieve onbenulligheden.
’s Avonds hebben we met Bart en Michael het Braziliaans restaurant uitgeprobeerd. De formule was Braziliaans, er speelde een life bandje, maar het eten trok verdacht veel op Chinees.

Dinsdag 8 mei
Met Jan al van ’s morgens de deur uit, was het het gepaste moment om de snel groeiende bergen in de zit- en slaapkamer weg te werken. Jan werkt met stapeltjes en die heb ik op een zo logisch mogelijke manier een onderkomen gegeven in de vele laden en kasten. Vervolgens heb ik alles klaargemaakt voor mijn vertrek naar huis.
Om kwart vor zeven hadden we met Dawn en Bobby, de financial controler van het hotel, afgesproken aan de ingang. Tien minuutjes taxi later stopten we in een afgelegen straat aan de andere kant van de rivier voor een soort pakhuis. Via een smerige gang en dito lift kwamen we op de vierde etage waar er een sporthal onder een opblaaskoepel was: zonder airco bij 31 graden! Dawn bakte er niet veel van , maar was dolenthousiast dat we erbij waren. Met Garcia (zouden ze hier ook naar Zorro gekeken hebben?) als vierde man, hebben we spannende dubbels gespeeld tot onze tong op de tenen hing en onze kleren kleddernat rond het lijf hingen. Ik was maar al te blij dat ik tussendoor de slagtechniek van Dawn wat kon bijwerken en zo wat op adem kon komen. Het terrein was maar voor een uurtje gereserveerd. Langer zouden we ook niet overleefd hebben. Voortaan worden we elke dinsdagavond verwacht. Dawn wist ook een goede plaats voor voetmassage. Daarop zeggen we niet neen!

Woensdag 9 mei
In alle vroegte op weg naar de luchthaven voor de vlucht naar Shenzhen. Jan zal onze stek bewaken terwijl ik naar België terugkeer. Zoals gewoonlijk was het in orde brengen van de documenten met Jocelyn weer een beproeving. Mijn veranderd paspoortnummer zorgde ook nu weer voor onoverkomelijke hindernissen. Na het ondertekenen van van weer een serie papieren en de hierbij horende rode vinger ben ik er nu hopelijk vanaf. Nu moet er nog één papier (dat zeggen ze iedere keer) in orde gebracht worden, maar daar hoef ik niet meer voor terug te komen.
Het grote pluspunt aan het Nan Hai hotel is het fantastische zwembad. Ik had het helemaal voor mij alleen om het stof van vandaag weg te spoelen.
Morgen de eerste ferry naar HK International Airport en dan via Amsterdam naar huis.
De eerste periode zit er op.
Het vervolg: vanaf 22 mei!


Zwembad Nan Hai


Restaurant