Swap in China: maandag 30 april

Maandag 30 april
De tweede yogales. Ik was nog stijf van de vorige keer! Ze keken er niet meer van op toen ik een matje in beslag nam en ik van mijn kant deed het al wat rustiger dan de eerste keer.
De bank heeft nu geen geheimen meer. Ik haal mijn kaart door het volgnummerapparaat, wacht mijn beurt af, krijg mijn verrichtingen gedaan aan het loket en kan mijn uittreksels uit het automaat halen! Daarvoor heb ik wel eerst een demonstratie nodig gehad, vermits de machine geen Engels spreekt. Voor mij was er een Chinees die ook ingewijd werd in de wonderen van het bankautomaat. Zo lang dat die erover deed!!! Na drie keer had hij het nog niet door. Tegen die tijd had ik, door het meegluren over zijn schouder, het meeste al gesnapt en zo was één uitleg voldoende.
En dan een vergelijkende studie maken van badmintonracketjes. Dawn, de sales director (ze hebben hier allemaal mooie titels) van het hotel, speelt elke dinsdagavond badminton en we mogen met haar mee! Op de eerste mei ging het spijtig genoeg niet door, maar de racketjes liggen al klaar.

Dinsdag 1 mei
Feestdag. Yan Xue had ons gewaarschuwd dat de stad overbevolkt zou zijn en we beter een weekendje erop uit zouden trekken. We zijn natuurlijk gebleven. Jan moest nog door een stapel papieren heen. Om 11 uur was de eerste golfles bij Gaëlle op de driving range aan het meer. Het was een aangename kennismaking. We begonnen met een videoanalyse van onze swing. Ze kan duidelijk overbrengen wat er moet veranderen en het resultaat was onmiddellijk te zien.
In de namiddag heb ik me toch maar naar de supermarkt gewaagd. Het zag op straat zwart –of beter geel- van het volk. Aan de roltrappen om de straten te kruisen was het file en ook om een winkel binnen te geraken moest je aanschuiven. In de Walmart was het een lekkere dag. Elke paar passen stond er wel iemand met minibekertjes drank, koekjes en proevertjes van allerlei aard. Hun dranken zijn voor mij te gekleurd en te zoet. De Fanta heeft nog de knaloranje kleur van toen ik in de lagere school zat. Voor het avondmaal viel de keuze op ratatouille, aardappel in de schil, een gebraden kippetje (achteraf gezien konden we er elk wel eentje op) en tomaten met ui. Ik vond zowaar een potje mayonaise, met de kleuren van Knor. Ik had moeten weten dat de samenstelling ook hiervan aangepast was aan de Oosterse smaak. Het was mayonaise met een zoete bijsmaak, ook niet slecht.
Het was goed te zien dat het een feestdag was. Iedereen was op zijn Paasbest. Ik liep in een T-shirt, maar de anderen hadden nog een ‘wolletje’ aan! Het getoeter was nog erger dan gewoonlijk. Wie met de auto gekomen was, geraakte die in de overvolle parkings niet meer kwijt en zo was het centrum één warhoop van gestrande auto’s.
De winkels hadden elk hun manier om de aandacht te trekken. In de kleinere shops probeerden opgetutte meisjes in kant en strikken door schel handgeklap bezoekers aan te trekken. Ze konden daarbij niet op tegen de grotere buren die oorverdovende muziek uitbraakten. Een andere manier is met spandoeken en plakaten met affiches tussen de menigte te lopen. Bij de eerste rij dacht ik dat het stakers waren! Meest gebruikelijk zijn flyers. Die worden overal en aan iedereen –behalve aan ons- uitgedeeld. De grond lag bezaaid met afval dat dan weer doorlopend door straatvegers werd weggekeerd. Opmerkelijk was ook de verhoogde aanwezigheid van ‘blauw’ op straat. Overal zaten politeagenten op post. In deze vakantieweek zijn veel Chinezen naar Nanjing afgezakt om de historische plaatsen te bezoeken en om te winkelen. Het is koopjesperiode. Aan het aantal draagtassen te zien, hebben de winkels gouden zaken gedaan. Ik snap anders niet hoe een gemiddelde Chinees de artikelen kan betalen. Zo goedkoop zijn die betere warenhuizen echt niet!
’s Avonds zijn we nog een luchtje gaan scheppen op zoek naar een Braziliaans restaurant en de Irish Pub. Toen we die gelocaliseerd hadden, zijn we via de achterbuurten teruggewandeld. Jan heeft er vers geperst suikerriet gedronken –mij veel te zoet- en ik had een zak vol zoete aardbeien voor 3 RMB! Hier zou je nogal confituur kunnen maken!
Heel belangrijk: op terugweg hebben we warempel een sushibar met een echte rolband ontdekt. Jan kon zijn geluk niet op!

Woensdag 2 mei
De drukte is er niet op geminderd. De taxi naar de tweede golfles zat over het ganse traject in de file. Ook al omdat hij niet gesnapt had waar we moesten zijn!! Ze zeggen wel jaja, maar dat kan evengoed neen zijn! Had Jan niet ingegrepen, dan waren we aan een totaal andere kant uitgekomen. Onderweg zagen we overal podia met dansende schonen en groepjes die muziek speelden. Aan de gebouwen hingen kleurrijke vlaggen, lampions en grote ballonnen.
Ik heb weeral iets bijgeleerd: doe nooit je raampje open bij een rochelende en spuwende chauffeur als de wind verkeerd zit... de ontdekking van witte spikkels op mijn polo was alles behalve appetijtelijk!
Vanmiddag hebben we goed doorgewerkt. De uren gaan veel te snel voorbij! Het was mijn beurt om het restaurant te kiezen. Het ritme is eenmaal Jans keuze, eenmaal de mijne en de derde dag eten we thuis. Ik ben voorlopig nog niet door de menukaart, dus gingen we terug naar het gekende adres. We hebben er promotie gemaakt! Van een tafeltje aan de wand, zijn we verplaatst naar het middelste en de bazin kwam er zich persoonlijk van vergewissen dat alles op de juiste plaats stond. Met varkensribbetjes in zoetzure saus, een pikante visschotel met groenten en een speciale bereiding van aardappelschijfjes en groene paprika’s was het een complete en lekkere maaltijd. Jan vroeg zich af hoe goed het wel zou zijn als we er de tiende keer zouden eten. Morgen is het zijn beurt...