Swap in China: zondag 29 april

Zondag 29 april

Is voor anderen een rustdag, maar hier wordt overal doorgewerkt. Alle winkels, supermarkten en zelfs banken zijn open. De straatwerkers en bouwvakkers gaan onvermoeid door. Dat gold ook voor de Punch-werkers en gaf mij een rustige vrouwendag met Tracy. Tijdens mijn strijk kwam zij de kamers doen en we hebben allebei ons werk laten staan om een dik half uur onze uitspraak bij te werken. Hard opgejaagd zijn ze hier niet. Toen onze hoofden volzaten, was het middagpauze en was de kuis nog maar half gedaan. Geen probleem, het vervolg was voor de namiddag.
Het regende de hele dag. Mei is een natte maand. Om toch wat lucht te krijgen, ben ik in de late namiddag Jan en Tino gevolgd naar de computerwijk op loopafstand van het hotel. Straten vol met kleine winkeltjes, de ene met alle soorten printpapier, een volgende met kopieerapparaten. Tino stormde overal voorbij, regelrecht afstevenend op een vier verdiepingen tellende supermarkt: het Walhalla van elke computerfreak. Elk modern electronisch apparaat en elk onderdeel ervan was er verkrijgbaar. Muizen in alle formaten, met bloempjes of zebra-look, webcams op pootjes, met oogjes, in designuitvoering, navigatiesystemen, ... Ik heb me gehouden bij de standjes waarvan ik de waren kon vergelijken. De’echte’ stuff, daar hadden we Tino voor. Op de tweede verdieping waren pakketten en onderdelen voor zelfbouwcomputers te koop. Dat leek meer op een speelplaats voor volwassenen: overal groepjes mannen die met hun neus voorover over half gedissecteerde machinerie hingen. Gelukkig waren mijn twee mannen daar niet enthousiast over. Door alle drukte was er zuurstoftekort en ik was blij dat de i-podoplader die we moesten hebben, in de standjes op de benedenverdieping te koop was.
Voor het avondeten zijn we opnieuw de Chinese kaart gaan uitproberen in ons vast restaurantje. Ze kennen er ons intussen al en hebben er een vaste tafel gekregen. Ze hadden speciaal een student aangeworven om ons te helpen met de bestelling. Zijn Engels was nog beperkter dan ons Chinees. Ik probeerde nog eens een evenwichtige maaltijd samen te stellen, dus koos iets met soep en rijst, noedels en garnalen, een ‘bao’, dit is een deegzakje, met iets van groenten erin en nog een gerecht waarin ‘varken’ voorkwam. Alles was heel zeker lekker, maar ik ben er nog niet! Het bleken allemaal bijgerechten en een echt hoofdgerecht zat er niet tussen! De grote kom groentenbouillon met rijst erin was ok, evenals de fijne mie met sojascheuten en hier en daar een garnaal tussen geschoten. De grootste verrassing was het varken dat een soort zoutachtige deegrol was, te vergelijken met een koffiekoek met ipv rozijnen met groenten(?)spikkels erin. Heel lekker en waarschijnlijk gebakken in varkensvet, een andere uitleg konden we niet vinden. Het zakje was inderdaad gevuld met groenten, namelijk zoete bonenpasta. Lekker, maar niet direct gebruikelijk als starter. Hier eten ze zoet en zout door elkaar. We hadden meer dan genoeg, elk apart was lekker, maar het moet nog veel beter! O ja, Jan wil nog vermelden dat het deze keer 49 RMB (4,9 euro) kostte, met zijn bier erin! Het zal moeilijk worden om nog in prijs te zakken!