Vrijdag 27 april
Vrijdag 27 april
De wekker stond op kwart voor zeven, maar om zes uur kreeg Jan een berichtje op zijn GSM. Een vroege start. Vanuit het hotel tot aan het ferrygebouw duurt welgeteld 1 minuut. De vertrekhal stond vol. Dit weekend begint een vakantieweek voor de Chinezen en er waren er al veel die een dagje tevoren op uitstap vertrokken. Het gros stapte op de ferry naar HK International Airport, wij naar HK Central. Voor je op de boot geraakt, wordt in de hal een strookje van het betaalbewijs gescheurd, dan wordt je uitgebreid bekeken door de douane, een tweede luik gaat eraf wanneer je naar de instapkade gaat en dan tikken ze nogmaals als je op de boot stapt. Hier zal niemand verkeerd zitten! Het is weer zonnig weer en de zichtbaarheid is al de beste die ik op dit traject heb gehad. Bij het uitvaren van de haven krijg je een klein stukje te zien van de imposante loskades. Meer dan 60 grote laadbruggen heb ik op de eerste kade geteld en stapels containers. Het wateroppervlak is gevuld met schepen, van reuzecontainerschepen tot piepkleine éénmansvissersschuiten. Hoe die elkaar kunnen ontwijken in het meestal mistige weer is me een raadsel.
Halverwege de vaart passeer je de luchthaven, dan onder de brug door en de eerste wolkenkrabbers komen in zicht.
Jan had de ene afspraak na de andere. Ik moest nog een stratenplan op de kop tikken. We hadden afgesproken dat hij me zou opbellen om samen naar de volgende afspraak te gaan. Met mijn plan op zak zette ik me aan het eind van de straat in een parkje, klaar om binnen de minuut op post te zijn.
Even rondlopen op de wandelterrassen, door de gebouwen, roltrap op en af was voldoende om Hong Kong weer in de rangschikking te laten stijgen. De gebouwen in Shanghai blijven bovenaan staan, daar bestaat geen twijfel over. Maar de ruimtelijke ordening van Hong Kong is niet te overtreffen. De elegantie waarmee de straten in elkaar verglijden, hoe voetpaden zijn omhooggebracht en gezellige rustpunten en parkjes gecreëerd werden tussen de pijlers van de torens, overal perfect onderhouden perken en kleurrijke bloemen... De natuur kan adembenemend mooi zijn, maar toen ik op mijn bankje zat tussen de spiegelende benen van het hoge gebouw, voelde ik me zo gelukkig met de schoonheid en het evenwicht die door een mens gecreëerd werden. Met een moderne waterpartij, wat buxusbollen en een brede zonnenstraal was het er rustig, ondanks de voorbijstormende mensen, en een ideale plek om de Chinese woordjes boven te halen. Ik was er zo in verdiept, dat ik pas twee uur later besefte dat er iets niet klopte: de telefoon had niet gebeld! Toen ik Jan probeerde te bereiken bleek dat onze goedkope Chinese telefoon geen dekking had in HK! Spurt de straat door: geen Jan. Na wat dralen, kwam hij gelukkig om de hoek gedraaid Hij had al drie kwartier de buurt uitgekamd, maar het parkje waar ik zat overgeslagen...
In hoog tempo naar de volgende meeting. Chinezen zijn erg stipt en gesteld op hun middagpauze. Ze zullen het ons niet in dank afgenomen hebben dat we tijdens de middag doorwerkten! Van de bedrijfsrevisoren ging het naar de bank. Op de 34ste verdieping hadden we er een goed uitzicht over de stad.
En dan de taxi in om aan de overkant, in één of ander stadsdeel aan de oostkant van Kowloon op zoek te gaan naar een optieker waar we een bril moesten afgeven. We zullen dit maar onder sight-seeing klasseren: zonder die bril waren we daar nooit iets gaan zoeken.
De opdracht was volbracht en we namen de taxi naar de ferry. ‘Ferry Kowloon’ was niet de juiste input. De bestuurder keek ons niet-begrijpend aan. Geen ferry Kowloon. Met hand en tand legden we uit dat we de ferry vanuit Kowloon naar Shenzhen,... Shekou,... China Mainland wilden. Toen we uiteindelijk op het stratenplan zelf gezocht hadden waar het ergens lag, kwam er een brede glimlach en ‘Aha, China Felly, not felly Kowloon!’ We dachten dat we dat al tien keer hadden gezegd. Oef, soms is het toch niet simpel!
De overtocht is juist lang genoeg voor een schoonheidsslaapje. Dan weer de gebruikelijke rimram om weer binnen te geraken en spurt naar de kamer, badpak aan en tien minuutjes afkoelen in het zwembad: zalig!
Hop, naar de volgende maaltijd. Deze keer in de Romas, een restaurant dat een verzamelplaats van expats is. Dankzij Ferdi staan er lekkere westerse gerechten op de menukaart. Op mijn vorige bezoeken was een avondje in de Romas een verplicht nummertje.
We werden er met open armen verwelkomd en brachten er een gezellige avond door.
Zaterdag 28 april
Jonny heeft onze vluchten naar Nanjing met een paar uur vervroegd. Dat betekent weer vroeg eruit, vijf minuutjes het zwembad in (het was te goed de vorige dag) en de taxi in naar de luchthaven. Jan en ik waren de enige witneuzen in de vlieger. Intussen zijn we al geroutineerd in het ontwijken van de opdringerige taxichauffeurs die de nieuw aangekomenen tegen woekerprijzen naar de stad proberen te brengen. We hadden een frisruikende taxi met een sympathieke chauffeur en een vlotte rijstijl (behalve dat hij ook weer op het fietspad dook). Jonny regelde dat we hem konden contacteren als we een wagen nodig hadden voor een langere rit. Ik zou dan opbellen en me als ‘weiguoren’ (vreemdeling) bekend maken en dan weet hij dat hij ons aan het hotel mag afhalen. Intussen oefen ik voort om de boodschap in een volzin te kunnen overbrengen. Er rijden 8000 taxi’s rond in Nanjing. Daar zitten de gammelste wrakken tussen. Eén van de vorige had al meer dan 7000 km op de teller staan en was aan zijn tweede motor bezig.
Vandaag heeft Jonny ons de politieke situatie van Taiwan uitgelegd en ook welke partijen en bestuur het heft in handen hebben in Nieuw Zeeland. Jonny is een Taiwanees die lang in China gewoond heeft en nu al een zestal jaar met zijn gezin naar Nieuw Zeeland geëmigreerd is.
Intussen zijn de koffers uitgepakt, is de wasmachine aan zijn tweede lading bezig en moet ik me haasten voor...het volgende etentje.
Ferry Shekou-HK
HK vanuit ICBC
ICBC
De wekker stond op kwart voor zeven, maar om zes uur kreeg Jan een berichtje op zijn GSM. Een vroege start. Vanuit het hotel tot aan het ferrygebouw duurt welgeteld 1 minuut. De vertrekhal stond vol. Dit weekend begint een vakantieweek voor de Chinezen en er waren er al veel die een dagje tevoren op uitstap vertrokken. Het gros stapte op de ferry naar HK International Airport, wij naar HK Central. Voor je op de boot geraakt, wordt in de hal een strookje van het betaalbewijs gescheurd, dan wordt je uitgebreid bekeken door de douane, een tweede luik gaat eraf wanneer je naar de instapkade gaat en dan tikken ze nogmaals als je op de boot stapt. Hier zal niemand verkeerd zitten! Het is weer zonnig weer en de zichtbaarheid is al de beste die ik op dit traject heb gehad. Bij het uitvaren van de haven krijg je een klein stukje te zien van de imposante loskades. Meer dan 60 grote laadbruggen heb ik op de eerste kade geteld en stapels containers. Het wateroppervlak is gevuld met schepen, van reuzecontainerschepen tot piepkleine éénmansvissersschuiten. Hoe die elkaar kunnen ontwijken in het meestal mistige weer is me een raadsel.
Halverwege de vaart passeer je de luchthaven, dan onder de brug door en de eerste wolkenkrabbers komen in zicht.
Jan had de ene afspraak na de andere. Ik moest nog een stratenplan op de kop tikken. We hadden afgesproken dat hij me zou opbellen om samen naar de volgende afspraak te gaan. Met mijn plan op zak zette ik me aan het eind van de straat in een parkje, klaar om binnen de minuut op post te zijn.
Even rondlopen op de wandelterrassen, door de gebouwen, roltrap op en af was voldoende om Hong Kong weer in de rangschikking te laten stijgen. De gebouwen in Shanghai blijven bovenaan staan, daar bestaat geen twijfel over. Maar de ruimtelijke ordening van Hong Kong is niet te overtreffen. De elegantie waarmee de straten in elkaar verglijden, hoe voetpaden zijn omhooggebracht en gezellige rustpunten en parkjes gecreëerd werden tussen de pijlers van de torens, overal perfect onderhouden perken en kleurrijke bloemen... De natuur kan adembenemend mooi zijn, maar toen ik op mijn bankje zat tussen de spiegelende benen van het hoge gebouw, voelde ik me zo gelukkig met de schoonheid en het evenwicht die door een mens gecreëerd werden. Met een moderne waterpartij, wat buxusbollen en een brede zonnenstraal was het er rustig, ondanks de voorbijstormende mensen, en een ideale plek om de Chinese woordjes boven te halen. Ik was er zo in verdiept, dat ik pas twee uur later besefte dat er iets niet klopte: de telefoon had niet gebeld! Toen ik Jan probeerde te bereiken bleek dat onze goedkope Chinese telefoon geen dekking had in HK! Spurt de straat door: geen Jan. Na wat dralen, kwam hij gelukkig om de hoek gedraaid Hij had al drie kwartier de buurt uitgekamd, maar het parkje waar ik zat overgeslagen...
In hoog tempo naar de volgende meeting. Chinezen zijn erg stipt en gesteld op hun middagpauze. Ze zullen het ons niet in dank afgenomen hebben dat we tijdens de middag doorwerkten! Van de bedrijfsrevisoren ging het naar de bank. Op de 34ste verdieping hadden we er een goed uitzicht over de stad.
En dan de taxi in om aan de overkant, in één of ander stadsdeel aan de oostkant van Kowloon op zoek te gaan naar een optieker waar we een bril moesten afgeven. We zullen dit maar onder sight-seeing klasseren: zonder die bril waren we daar nooit iets gaan zoeken.
De opdracht was volbracht en we namen de taxi naar de ferry. ‘Ferry Kowloon’ was niet de juiste input. De bestuurder keek ons niet-begrijpend aan. Geen ferry Kowloon. Met hand en tand legden we uit dat we de ferry vanuit Kowloon naar Shenzhen,... Shekou,... China Mainland wilden. Toen we uiteindelijk op het stratenplan zelf gezocht hadden waar het ergens lag, kwam er een brede glimlach en ‘Aha, China Felly, not felly Kowloon!’ We dachten dat we dat al tien keer hadden gezegd. Oef, soms is het toch niet simpel!
De overtocht is juist lang genoeg voor een schoonheidsslaapje. Dan weer de gebruikelijke rimram om weer binnen te geraken en spurt naar de kamer, badpak aan en tien minuutjes afkoelen in het zwembad: zalig!
Hop, naar de volgende maaltijd. Deze keer in de Romas, een restaurant dat een verzamelplaats van expats is. Dankzij Ferdi staan er lekkere westerse gerechten op de menukaart. Op mijn vorige bezoeken was een avondje in de Romas een verplicht nummertje.
We werden er met open armen verwelkomd en brachten er een gezellige avond door.
Zaterdag 28 april
Jonny heeft onze vluchten naar Nanjing met een paar uur vervroegd. Dat betekent weer vroeg eruit, vijf minuutjes het zwembad in (het was te goed de vorige dag) en de taxi in naar de luchthaven. Jan en ik waren de enige witneuzen in de vlieger. Intussen zijn we al geroutineerd in het ontwijken van de opdringerige taxichauffeurs die de nieuw aangekomenen tegen woekerprijzen naar de stad proberen te brengen. We hadden een frisruikende taxi met een sympathieke chauffeur en een vlotte rijstijl (behalve dat hij ook weer op het fietspad dook). Jonny regelde dat we hem konden contacteren als we een wagen nodig hadden voor een langere rit. Ik zou dan opbellen en me als ‘weiguoren’ (vreemdeling) bekend maken en dan weet hij dat hij ons aan het hotel mag afhalen. Intussen oefen ik voort om de boodschap in een volzin te kunnen overbrengen. Er rijden 8000 taxi’s rond in Nanjing. Daar zitten de gammelste wrakken tussen. Eén van de vorige had al meer dan 7000 km op de teller staan en was aan zijn tweede motor bezig.
Vandaag heeft Jonny ons de politieke situatie van Taiwan uitgelegd en ook welke partijen en bestuur het heft in handen hebben in Nieuw Zeeland. Jonny is een Taiwanees die lang in China gewoond heeft en nu al een zestal jaar met zijn gezin naar Nieuw Zeeland geëmigreerd is.
Intussen zijn de koffers uitgepakt, is de wasmachine aan zijn tweede lading bezig en moet ik me haasten voor...het volgende etentje.
Ferry Shekou-HK
HK vanuit ICBC
ICBC
posted by Leni at 9:48 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home