zondag 22 april
Zondag 22 april
Stond het bezoek aan de automobielbeurs op het programma. Al van ’s morgens viel de regen met bakken uit de lucht . Het was koud en er stond een gure wind. Ideaal weer om een dag in de expositiehallen rond te lopen dachten we. De taxi’s pikten ons op onder de luifel van het hotel. En dan begon de mizerie! File zover als we kijken konden. Waarom wil iedereen de eerste dag al op zo’n beurs zijn??? De auto’s mochten het plein voor de hallen niet op, dus spurtten we zonder jas of paraplu richting ingang. Yang Xue was zo slim snel voor elk een regenscherm te kopen (1 euro) zodat we net niet doorweekt aan de ingang aankwamen. Blij dat ik was een stuk boven de gemiddelde Chinees uit te steken! Het was er één en al aggressief geduw dat slechts met moeite door een grote horde bewakers in toom gehouden kon worden. Bij het duwen had overleven de grootste prioriteit en niet het uitkijken waar ik mijn voeten zette. Kleddernatte voeten waren het gevolg en dit voor de rest van de dag. Eenmaal binnen de hekken (zoals aanschuiven voor een Disney attractie) was mijn lengte dan weer een groot nadeel: constant uitkijken of de punten van de andere paraplu’s kwamen in mijn ogen terecht en bovendien zat de mijne hoger, met als gevolg dat hun afdruipsels natuurlijk in mijn nek lekten.
Naast de negen expositiehallen waren er nog een resem tenten en openluchtkraampjes. Die laatsten waren binnen de kortste tijd omvergeblazen of uitgeregend. Zonde van de investering. Beginnend van bout, flexibel, oorring, kogellager, filter, knalpot, versnellingsbak, spiegel, zetel, ... kortom elke detail tot aan de afgewerkte wagen en dan nog de surplussen zoals tuning en telematica: alles stond er. Het ging tent in tent uit, hal in hal uit tot elk hoekje verkend was, de nodige informatie verzameld was, de exposanten om 19 uur hun standjes afsloten en we mee met de massa naar buiten strompelden.
Vijf minuten in een heet bad waren juist voldoende om mijn bloedsomloop terug op gang te krijgen. We konden nog juist de laatste uitgebakken pottenkrabsels naar binnen schrokken voor het hotelbuffet sloot.
Maandag 23 april
De tickets voor de terugreis kopen ging zonder al teveel problemen (wel weer tweede klasse). Je ergert je hier wel altijd aan voorkruipers. Iedereen staat opgelijnd te wachten op zijn beurt en dan zijn er steevast een paar die gewoon naast je komen staan en brutaalweg hun uitleg doen voor je de kans krijgt iets te zeggen. Dat geldt evengoed in de supermarkt waar ze aan de weegpost hun groentenzakje voor je neus op de weegschaal deponeren en zelfs in de bank. Daar zaten we aan een afzonderlijke tafel waar iemand Engels verstond. Terwijl wij onze uitleg deden, kwamen er continu mensen over onze schouder hun vragen stellen of papieren afgeven. Gewoonweg ergerlijk! Toen ik dat aan Michael vroeg, zei hij dat vroeger niemand in de rij stond en het altijd een gevecht was met een overwinning voor de brutaalste. Hij vindt het nu al een hele verbetering.
De wachtzaal in Shanghai was luxueuer dan die van Nanjing. De toiletten heel wat minder! Elke deur stond op een kier en na drie keer een hokje geopend te hebben waarachter iemand gehurkt aan het werk was, zelf ook uit noodzaak mijn privacy maar opgeofferd.
Deze trein was niet de sneltrein. De treintabel moeten we ook nog eens uitpluizen. Het was een ouder exemplaar, niet echt fris meer te noemen. Op de heenrit was er een restauratiewagen. Hier kwamen ze doorlopend rond. Frisdrank, snoepjes, zakjes fruit, instant noedels, voor elke smaak iets. Ook een oude gedeukte moor passeerde op geregelde tijdstippen om de theebekers bij te vullen of om water bij de noedels te doen. Tussendoor waren het geschenkartikelen, lectuur en zelfs hoteladressen. Deze trein deed er één uur en tien minuten langer over. Het traject was ook niet identiek aan de heenreis. We reden door heuvelig landschap en er lagen veel meer fabrieken op onze route.
En dan was onze vaste stek er weer, met nieuwe bloemen en vers fruit (bedankt Tracy) en de fitness om alle vuiligheid die we de voorbije dagen hadden gegeten er af te werken.
inkom automobielbeurs
Chinese Hummer
verlichting in het hotel
Stond het bezoek aan de automobielbeurs op het programma. Al van ’s morgens viel de regen met bakken uit de lucht . Het was koud en er stond een gure wind. Ideaal weer om een dag in de expositiehallen rond te lopen dachten we. De taxi’s pikten ons op onder de luifel van het hotel. En dan begon de mizerie! File zover als we kijken konden. Waarom wil iedereen de eerste dag al op zo’n beurs zijn??? De auto’s mochten het plein voor de hallen niet op, dus spurtten we zonder jas of paraplu richting ingang. Yang Xue was zo slim snel voor elk een regenscherm te kopen (1 euro) zodat we net niet doorweekt aan de ingang aankwamen. Blij dat ik was een stuk boven de gemiddelde Chinees uit te steken! Het was er één en al aggressief geduw dat slechts met moeite door een grote horde bewakers in toom gehouden kon worden. Bij het duwen had overleven de grootste prioriteit en niet het uitkijken waar ik mijn voeten zette. Kleddernatte voeten waren het gevolg en dit voor de rest van de dag. Eenmaal binnen de hekken (zoals aanschuiven voor een Disney attractie) was mijn lengte dan weer een groot nadeel: constant uitkijken of de punten van de andere paraplu’s kwamen in mijn ogen terecht en bovendien zat de mijne hoger, met als gevolg dat hun afdruipsels natuurlijk in mijn nek lekten.
Naast de negen expositiehallen waren er nog een resem tenten en openluchtkraampjes. Die laatsten waren binnen de kortste tijd omvergeblazen of uitgeregend. Zonde van de investering. Beginnend van bout, flexibel, oorring, kogellager, filter, knalpot, versnellingsbak, spiegel, zetel, ... kortom elke detail tot aan de afgewerkte wagen en dan nog de surplussen zoals tuning en telematica: alles stond er. Het ging tent in tent uit, hal in hal uit tot elk hoekje verkend was, de nodige informatie verzameld was, de exposanten om 19 uur hun standjes afsloten en we mee met de massa naar buiten strompelden.
Vijf minuten in een heet bad waren juist voldoende om mijn bloedsomloop terug op gang te krijgen. We konden nog juist de laatste uitgebakken pottenkrabsels naar binnen schrokken voor het hotelbuffet sloot.
Maandag 23 april
De tickets voor de terugreis kopen ging zonder al teveel problemen (wel weer tweede klasse). Je ergert je hier wel altijd aan voorkruipers. Iedereen staat opgelijnd te wachten op zijn beurt en dan zijn er steevast een paar die gewoon naast je komen staan en brutaalweg hun uitleg doen voor je de kans krijgt iets te zeggen. Dat geldt evengoed in de supermarkt waar ze aan de weegpost hun groentenzakje voor je neus op de weegschaal deponeren en zelfs in de bank. Daar zaten we aan een afzonderlijke tafel waar iemand Engels verstond. Terwijl wij onze uitleg deden, kwamen er continu mensen over onze schouder hun vragen stellen of papieren afgeven. Gewoonweg ergerlijk! Toen ik dat aan Michael vroeg, zei hij dat vroeger niemand in de rij stond en het altijd een gevecht was met een overwinning voor de brutaalste. Hij vindt het nu al een hele verbetering.
De wachtzaal in Shanghai was luxueuer dan die van Nanjing. De toiletten heel wat minder! Elke deur stond op een kier en na drie keer een hokje geopend te hebben waarachter iemand gehurkt aan het werk was, zelf ook uit noodzaak mijn privacy maar opgeofferd.
Deze trein was niet de sneltrein. De treintabel moeten we ook nog eens uitpluizen. Het was een ouder exemplaar, niet echt fris meer te noemen. Op de heenrit was er een restauratiewagen. Hier kwamen ze doorlopend rond. Frisdrank, snoepjes, zakjes fruit, instant noedels, voor elke smaak iets. Ook een oude gedeukte moor passeerde op geregelde tijdstippen om de theebekers bij te vullen of om water bij de noedels te doen. Tussendoor waren het geschenkartikelen, lectuur en zelfs hoteladressen. Deze trein deed er één uur en tien minuten langer over. Het traject was ook niet identiek aan de heenreis. We reden door heuvelig landschap en er lagen veel meer fabrieken op onze route.
En dan was onze vaste stek er weer, met nieuwe bloemen en vers fruit (bedankt Tracy) en de fitness om alle vuiligheid die we de voorbije dagen hadden gegeten er af te werken.
inkom automobielbeurs
Chinese Hummer
verlichting in het hotel
posted by Leni at 5:43 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home