Dinsdag 24 april
Dinsdag 24 april
Een overgangsdag. Dat betekent voor mij was en strijk ; voor Jan zich ergeren aan uitvallende verbindingen en daardoor mislukte telefoonvergaderingen .
Het is plezierig weer in de eigen buurt rond te lopen. Ik ben voor het eerst gaan rondneuzen in één van de vele magazijnen en er op de babyafdeling beland. Tussen een hoop ouderwetse kruippakjes, heb ik er ook hele lieve gevonden en van goede kwaliteit. Ik kon de verleiding niet weerstaan om een pyamaatje voor Xje van Nico en Katrien te kopen. Een zware uitgave: 3,2 euro voor iets dat er bij ons zeker 25 kost! ‘k Heb wel eerst goed gecontroleerd of het een gesloten broekje had...
’s Avonds naar de Italiaan gaan eten met Tino. Hij is al geregeld in Nanjing geweest en leerde ons nieuwe plekken kennen. Ik waagde me aan lasagna en probeerde niet na te denken over wat ze in dat gehakt zouden gedraaid hebben. Het smaakte, wonderlijk genoeg, helemaal hetzelfde als thuis! Dat is dus een goed adres als de heimwee opduikt! Voorlopig ga ik liever op Chinese verkenning.
Tino wees ons de weg naar een DVD-winkeltje waar de recentste films tegen een spotprijs aangeboden worden. We hebben er een aantal gekocht voor de stille momenten die er tot nu toe nog niet geweest zijn. Op TV zijn er twee zenders waar Engelstalige films, Chinees ondertiteld, gespeeld worden. Voor de rest staat meestal de sportzender op.
Woensdag 25 april
De eerste yogales. In het hotel wordt elke maan-, woens- en vrijdag yogales gegeven. Tot nu toe was ik er nooit geraakt. In de fitness lagen matjes klaar. Er waren 9 deelneemsters: 8 poppetjes en één reus. Er was eerst hilariteit toen ik me bij de groep voegde en de lerares keek bedenkelijk. Iedereen was volstrekt ééntalig. Toen ik de muziek hoorde, had ik ook mijn bedenkingen! Loeiharde disco! Daarop moesten we aan hoog tempo gymoefeningen uitvoeren. Dit was niet hetgeen ik onder yoga verstond. Het bleek de opwarming te zijn. Na tien minuutjes viel de muziek stil en begon de eigenlijke les. Je gelooft nooit op welke achtergrondmuziek! Kerstmuziek! 50 minuten lang de Chinese instrumentale versie van de bekendste kerstliedjes. De oefeningen kwamen grotendeels overeen met de yoga die ik gewoon was en hoewel ik geen sikkepit van haar uitleg verstond, kon ik vlot meedoen en kreeg geregeld een ‘hen hao’ (zeer goed) als beloning. De les was veel intensiever en nergens laste ze een rustpauze in. Na een eindeloos lang aangehouden been heffen tot elke spier aan het trillen was, gaf ze evenwichtsoefeningen op één been. Probeer dat maar eens!
De volgende keer zit ik zeker terug in de les, hoewel het me de eerste yoga-zweetdruppels kostte.
Tussendoor koffer inpakken en papieren ordenen. Jan was naar een autoonderdelenbeurs in Nanjing.
De taxichauffeur die ons naar het station bracht, hield er weer een aparte rijstijl op na. Op de hoofdstraten hebben fietsers en brommers een afzonderlijke baan, door hekken gescheiden van de auto’s. Omdat er wat teveel file naar mijnheers zin stond, reed hij de fietsstrook op waar hij amper tussen kon en begon er bovendien luid toeterend de mensen op te jagen. Wij schaamden ons in zijn plaats, maar niemand anders bleek er zich aan te storen. We moeten nog veel leren!
Donderdag 26 april
En hier zitten we opnieuw in Shenzhen.
Jan en ik lopen allebei met een rode wijsvinger rond. Voor het ondertekenen van het verkoopscontract volstaan naam, handtekening en paspoortnummer niet. Onze vinger moest in de rode verf om de handtekening te bekrachtigen. Nu nog wat papieren laten legalizeren, dan nog één keer terugkomen naar de officiële instanties en dan is alles rond.
En dan maar weer naar de bank. Hetzelfde liedje begon weer. Deze keer maakte ze er 50% commissie van, voor een gewone geldtransactie. Ik keek haar zo ongelovig aan dat ze aan zichzelf begon te twijfelen en afzakte naar 0,5%. Al een hele verbetering, maar nog meer dan ik van plan was te betalen. Ik hield vol dat ik een internetoverschrijving wou. Ze liet me een aantal papieren invullen, maar geraakte er toch weer niet uit. Dan maar hulp zoeken bij een overste, waardoor ze prompt de mantel werd uitgeveegd. Deze wist precies hoe het moest en tien minuten later was alles in kannen en kruiken en zelfs zonder één RMB commissie! Dat verdiende een caramel macchiato op het terras van de Starbucks.
Ik wandelde terug naar het hotel via een sluipweg langs het water die ik vorig jaar had ontdekt. Vandaar heb je een mooi uitzicht over de toekomstige jachthaven –die nu nog vol ligt met armetierige vissersbootjes waar complete families in wonen- en de verbindingsbrug tussen Shenzhen en Hongkong. Een eerste keer moest ik terugdraaien omdat de nieuw aangelegde parking intussen afgemaakt was en ik voor de ogen van de bewakers er niet overheen durfde wippen. Voor het volgende stuk stond ook een hekken, maar ik kon er gemakkelijk langs. Bijna aan het hotel gekomen, was een ook weer nieuw wachthok waaruit twee bewakers, met geweer in aanslag, duidelijk maakten dat ik moest terugkeren. En dat terwijl er verderop niets, maar dan ook niets te verdedigen viel!
Voor het avondmaal dropte weer een uitnodiging binnen, ditmaal voor een Japans restaurant in de betere wijk van de stad. De chauffeur van Mr Kong kwam me om zes uur stipt ophalen voor een zwijgzame rit door de avondfile. De rest van het gezelschap kwam rechtstreeks van de vergadering. Dat ‘betere’ was wel duidelijk te zien aan de autodealers die we passeerden (Jaguar, BMW,...).
Ik had aan de receptie in het hotel de vertaling gevraagd voor ‘hartelijk dank voor de overheerlijke thee’ en dit ingeoefend tijdens de rit. Er kwam zowaar een grijns over het meestal uitdrukkingsloze gezicht van Mr Hi toen ik mijn bedanking opzegde! Ze hebben zich de hele maaltijd enthousiast toegelegd om me nieuwe woorden bij te brengen. Onze keuze is voortaan uitgebreid met gele of groene sojascheuten en pikante tofou. De rest is alweer mijn andere oor uit... Het waren trouwens uiterst fijne visbereidingen, hoewel ik maar weer eens afgehaakt ben om sardineachtige visjes met kop en staart naar binnen te werken. Voor Jan was het natuurlijk geen probleem! De maythai was vervangen door lauwe sake, een veel drinkbaarder alternatief!
bloemen Shekou
brug Shenzhen-HK
'jachthaven' Shekou
Shenzhen - Mr Hi
wachtzaal Shanghai
Een overgangsdag. Dat betekent voor mij was en strijk ; voor Jan zich ergeren aan uitvallende verbindingen en daardoor mislukte telefoonvergaderingen .
Het is plezierig weer in de eigen buurt rond te lopen. Ik ben voor het eerst gaan rondneuzen in één van de vele magazijnen en er op de babyafdeling beland. Tussen een hoop ouderwetse kruippakjes, heb ik er ook hele lieve gevonden en van goede kwaliteit. Ik kon de verleiding niet weerstaan om een pyamaatje voor Xje van Nico en Katrien te kopen. Een zware uitgave: 3,2 euro voor iets dat er bij ons zeker 25 kost! ‘k Heb wel eerst goed gecontroleerd of het een gesloten broekje had...
’s Avonds naar de Italiaan gaan eten met Tino. Hij is al geregeld in Nanjing geweest en leerde ons nieuwe plekken kennen. Ik waagde me aan lasagna en probeerde niet na te denken over wat ze in dat gehakt zouden gedraaid hebben. Het smaakte, wonderlijk genoeg, helemaal hetzelfde als thuis! Dat is dus een goed adres als de heimwee opduikt! Voorlopig ga ik liever op Chinese verkenning.
Tino wees ons de weg naar een DVD-winkeltje waar de recentste films tegen een spotprijs aangeboden worden. We hebben er een aantal gekocht voor de stille momenten die er tot nu toe nog niet geweest zijn. Op TV zijn er twee zenders waar Engelstalige films, Chinees ondertiteld, gespeeld worden. Voor de rest staat meestal de sportzender op.
Woensdag 25 april
De eerste yogales. In het hotel wordt elke maan-, woens- en vrijdag yogales gegeven. Tot nu toe was ik er nooit geraakt. In de fitness lagen matjes klaar. Er waren 9 deelneemsters: 8 poppetjes en één reus. Er was eerst hilariteit toen ik me bij de groep voegde en de lerares keek bedenkelijk. Iedereen was volstrekt ééntalig. Toen ik de muziek hoorde, had ik ook mijn bedenkingen! Loeiharde disco! Daarop moesten we aan hoog tempo gymoefeningen uitvoeren. Dit was niet hetgeen ik onder yoga verstond. Het bleek de opwarming te zijn. Na tien minuutjes viel de muziek stil en begon de eigenlijke les. Je gelooft nooit op welke achtergrondmuziek! Kerstmuziek! 50 minuten lang de Chinese instrumentale versie van de bekendste kerstliedjes. De oefeningen kwamen grotendeels overeen met de yoga die ik gewoon was en hoewel ik geen sikkepit van haar uitleg verstond, kon ik vlot meedoen en kreeg geregeld een ‘hen hao’ (zeer goed) als beloning. De les was veel intensiever en nergens laste ze een rustpauze in. Na een eindeloos lang aangehouden been heffen tot elke spier aan het trillen was, gaf ze evenwichtsoefeningen op één been. Probeer dat maar eens!
De volgende keer zit ik zeker terug in de les, hoewel het me de eerste yoga-zweetdruppels kostte.
Tussendoor koffer inpakken en papieren ordenen. Jan was naar een autoonderdelenbeurs in Nanjing.
De taxichauffeur die ons naar het station bracht, hield er weer een aparte rijstijl op na. Op de hoofdstraten hebben fietsers en brommers een afzonderlijke baan, door hekken gescheiden van de auto’s. Omdat er wat teveel file naar mijnheers zin stond, reed hij de fietsstrook op waar hij amper tussen kon en begon er bovendien luid toeterend de mensen op te jagen. Wij schaamden ons in zijn plaats, maar niemand anders bleek er zich aan te storen. We moeten nog veel leren!
Donderdag 26 april
En hier zitten we opnieuw in Shenzhen.
Jan en ik lopen allebei met een rode wijsvinger rond. Voor het ondertekenen van het verkoopscontract volstaan naam, handtekening en paspoortnummer niet. Onze vinger moest in de rode verf om de handtekening te bekrachtigen. Nu nog wat papieren laten legalizeren, dan nog één keer terugkomen naar de officiële instanties en dan is alles rond.
En dan maar weer naar de bank. Hetzelfde liedje begon weer. Deze keer maakte ze er 50% commissie van, voor een gewone geldtransactie. Ik keek haar zo ongelovig aan dat ze aan zichzelf begon te twijfelen en afzakte naar 0,5%. Al een hele verbetering, maar nog meer dan ik van plan was te betalen. Ik hield vol dat ik een internetoverschrijving wou. Ze liet me een aantal papieren invullen, maar geraakte er toch weer niet uit. Dan maar hulp zoeken bij een overste, waardoor ze prompt de mantel werd uitgeveegd. Deze wist precies hoe het moest en tien minuten later was alles in kannen en kruiken en zelfs zonder één RMB commissie! Dat verdiende een caramel macchiato op het terras van de Starbucks.
Ik wandelde terug naar het hotel via een sluipweg langs het water die ik vorig jaar had ontdekt. Vandaar heb je een mooi uitzicht over de toekomstige jachthaven –die nu nog vol ligt met armetierige vissersbootjes waar complete families in wonen- en de verbindingsbrug tussen Shenzhen en Hongkong. Een eerste keer moest ik terugdraaien omdat de nieuw aangelegde parking intussen afgemaakt was en ik voor de ogen van de bewakers er niet overheen durfde wippen. Voor het volgende stuk stond ook een hekken, maar ik kon er gemakkelijk langs. Bijna aan het hotel gekomen, was een ook weer nieuw wachthok waaruit twee bewakers, met geweer in aanslag, duidelijk maakten dat ik moest terugkeren. En dat terwijl er verderop niets, maar dan ook niets te verdedigen viel!
Voor het avondmaal dropte weer een uitnodiging binnen, ditmaal voor een Japans restaurant in de betere wijk van de stad. De chauffeur van Mr Kong kwam me om zes uur stipt ophalen voor een zwijgzame rit door de avondfile. De rest van het gezelschap kwam rechtstreeks van de vergadering. Dat ‘betere’ was wel duidelijk te zien aan de autodealers die we passeerden (Jaguar, BMW,...).
Ik had aan de receptie in het hotel de vertaling gevraagd voor ‘hartelijk dank voor de overheerlijke thee’ en dit ingeoefend tijdens de rit. Er kwam zowaar een grijns over het meestal uitdrukkingsloze gezicht van Mr Hi toen ik mijn bedanking opzegde! Ze hebben zich de hele maaltijd enthousiast toegelegd om me nieuwe woorden bij te brengen. Onze keuze is voortaan uitgebreid met gele of groene sojascheuten en pikante tofou. De rest is alweer mijn andere oor uit... Het waren trouwens uiterst fijne visbereidingen, hoewel ik maar weer eens afgehaakt ben om sardineachtige visjes met kop en staart naar binnen te werken. Voor Jan was het natuurlijk geen probleem! De maythai was vervangen door lauwe sake, een veel drinkbaarder alternatief!
bloemen Shekou
brug Shenzhen-HK
'jachthaven' Shekou
Shenzhen - Mr Hi
wachtzaal Shanghai
posted by Leni at 2:31 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home