Donderdag 18 december 2008

Geen twee keer dezelfde stommiteit! Toen ik aan de uitgang van de Suguo kwam, stond er weer een collectebus. Mijn voorganger gaf zijn kassaticket af en kreeg te horen dat het niets was. Ik viste dat van mij op en had prijs: tweehonderd RMB korting op de aankoop van juweeltjes.


Aan de uitgang van de Suguo kan je kiezen: de kip of het ei

Straks vlieg ik naar huis waar de kerstboom wacht. Jan blijft nog een paar dagen in warmer weer, om het Nanjingjaar af te sluiten. Erop terugkijkend is het in één trein voorbijgeraasd. We waren gelukkig in ons huis. We hebben gevloekt op ons huis. Er is veel gerealizeerd in de fabriek, maar de oogst heeft het klimaat niet mee. We hebben vele ongekende plaatsen bezocht. De honger naar meer is er en het aanbod eveneens.
Als afsluiter een grote bedanking aan al wie de moeite wou doen met ons in contact te blijven en aan wie hielp ons leven thuis draaiend te houden.

Gezellige Kerstdagen en onze allerbeste wensen voor 2009!

Maandag 15 december 2008

Maandagnacht heeft het gestormd rond het huis. De wind floot door elke raamspleet - dat zijn er zo te horen nog heel veel- en de rolgordijnen klapperden. Hierdoor is alle vrieskou weggeblazen en werd de lucht klaargemaakt voor een zomerse week. We zitten terug goed boven 20°! Op alle gebied moet je hier tegen snelle afwisseling van hoog en laag kunnen!

Door spraakverwarring heb ik bij het parkeren mijn achterbuur een vlinderkusje gegeven. Elke straat is in zones onderverdeeld waar de verantwoordelijke parkeerwachter het staangeld int –ongeveer 6 kuai- en toekijkt dat je auto niet beschadigd wordt. In het straatsdeel voor de badmintonzaal zijn onze auto’s vaste klant. De wachter wees me een klein gat aan en kwam me aanwijzigingen geven om erin te geraken. De Haima heeft sensoren, dus echt nodig had ik de man niet, maar hij bleef zo luid ‘hao, hao’ ‘goed, goed’ roepen, dat ik zachtjes achteruit bleef gaan ondanks de constante biep. Ik wou de man niet tegenwerken en dacht dat de sensoren iets te gevoelig stonden. Niet dus. Deze Hao was bedoeld als Stop! Aan de snuit van de andere auto was niets te zien en toen ik er eens lief over aaide, kon er bij de bewaker gelukkig terug een lachje af. Ze nemen hun job heel serieus. Ik ben diep gezakt in zijn achting.

Alle nuttige informatie voor landgenoten in onze provincie wordt door het Belgisch consulaat in Shanghai per e-mail rondgestuurd. Deze week bevatte die de nota dat de bestraffing voor rijovertreding door buitenlanders gelijkgetrokken wordt met die voor Chinezen. Niet meer dan eerlijk, maar dat betekent dat we bij fout in zware ongevallen 3 tot 7 jaar gevangenisstraf riskeren. Niet aanlokkelijk. Ik ben stante pede veranderd in een defensieve modelbestuurder. Stoppen voor het zebrapad was er dan weer over en goed voor één keer, want de voetgangers keken me schaapachtig aan en deden geen moeite over te steken. Daarbij rikeerde ik nog dat er iemand in mijn achterste zat!

Deze keer hebben de kuisvrouwen mijn chocolaadjes aanvaard. Blijkbaar moet je drie keer weigeren alvorens te mogen accepteren. Ze zullen schrik gehad hebben dat die derde keer niet meer kwam. De wedergift was een zak vol zoete aardappelen.

Jan vertrok woensdag voor twee daagjes Hong Kong. In zomerpak, want het is daar nog een paar graden warmer dan hier. Hij had er zelfs ’s avonds nog terrasjesweer. Donderdagochtend ging de volgende explorer walk van de NIC door. Vertrekkend vanuit het 1912-district, kwamen we door Meiyuan New Village, een buurt waar ik nog nooit was geweest. De huizen zijn opgetrokken in de gewone grijze steen, maar zijn veel ruimer, mooier en als een woonerf geschikt. Het is de vroegere woonplaats van de partijbonzen. Blijkbaar was toch niet iedereen gelijk voor de wet. De woning en werkruimte van Zhou enlai en Deng yingchao, nu een museum, had de gezelligste inrichting die ik in China ooit al gezien heb.


Meiyuan New Village, de woonbuurt van de vroegere partijbonzen


Het huis van Zhou enlai en Deng yingchao had zelfs een garage om hun auto te stallen!

Wintertijd is worstentijd. In de kleine straatjes hingen ze overal te drogen, ongeacht het opwaaiend stof. We stapten even een klein bedrijfje binnen dat gevestigd is in een oud pand. Ze zijn er gespecializeerd in het maken van kaders met Chinese verzen en tekeningen, hoewel het er eerder uitzag als een rommelkot.


Hygiëne is bijzaak bij het drogen van het voedsel


Winter is worstentijd


Ook hier werkt één man en geeft de rest advies


Viswinkeltje


Uitpeuteren van eendenogen is een saai werkje, maar je kan het in de zon doen!


Bedrijfje in een gerestaureerd oud pand


Het inkaderen van geschriften en tekeningen

Hoogtepunt van de wandeling was een bezoek aan een Boeddhistische drukkerij. Je geraakt er niet binnen zonder afspraak. Het complex omvat het woonhuis dat nu museum is, stockageruimtes en ateliers. Alles werd heropgebouwd in de oorspronkelijke stijl, want de ‘Japanse duivels’ hadden de boel platgegooid. Ik kon me niet voorstellen dat je zo primitief een boek kan drukken dat er nog toonbaar uitziet ook. De teksten van Boeddha worden karakter per karakter in een houtblok uitgekerfd. Die mal gaat vervolgens naar de kamer ernaast waar twee dames in een sneltempo de inktkwast erover halen, er een blad opleggen en met de deegrol aandrukken. In kamer 3 lagen stapels van elke bladzijde die tot de juiste volgorde werden samengeraapt . Vandaar ging het naar de overkant waar blad per blad dubbelgevouwen werd. De volgende post zorgde voor de alignering, want de druk stond nooit helemaal midden op het blad. Een werkje om zot van te worden! Dan de kaft ertegen, de randjes eraf, om tenslotte met naald en draad ingebonden te worden. Klaar is kees! Als je dat werk de ganse dag moet doen, ben je toch gaga als je buiten komt!


De binnenplaats van het Jinling Buddhism Publishing House


De karakters worden uitgekapt in een houtblok


De drukafdeling


Eerst een laagje inkt


Met de deegrol erover


Op volgorde leggen van de pagina's


Dubbelvouwen


Aligneren


En tenslotte inbinden


Stockage van de houtblokken

Zaterdag trokken we, zoals in vroegere jaren, samen naar de fabriek. Jan had nog cijfers af te werken en ik had de uitdaging van het De Standaard Magazinespel. ‘s Namiddags gingen we op zoek naar het pas geopende bijhuis van onze bakkerij in de buurt van de Nanjing International School. Ook daar zijn weer hele nederzettingen flattorens uit de grond gerezen. De shoppingcentra staan er nog grotendeels leeg. Voorzien van croissants en versterkt door een cappuccino probeerden we een nieuwe route uit voor de verdere verkenning van ongekend gebied. Het was niet de fraaiste kant van Nanjing. Over putten en bulten kwamen we kwamen aan recyclageplaatsen en een enorme vuilnisbelt. Naast de opslagplaats van menselijk afval, was het menselijk stort gelegen: een grote begraafplaats.


Eigen aan hun geloof ligt de begraafplaats tegen de heuvel aan

Maandag 8 december 2008

Donderdagavond is de temperatuur plots gezakt tot onder het vriespunt. Ingeduffeld om naar de noordpool te gaan –door het grote verschil met de dagen ervoor voelde het eens zo koud aan- ging ik vrijdag op zoek naar het Institute for International Students van de Nanjing University voor info over de cursus Chinese language. Half februari vatten daar de nieuwe lessenreeksen aan. Er is de mogelijkheid na een startveertiendaagse, week per week te beslissen of je verder volgt. Deze flexibele regeling komt me goed uit om te combineren met bezoek en uitstappen. Het geeft me ook nog wat tijd meer woordjes in te studeren in de hoop dat ik voorbij het beginnersniveau geraak.


Alle bomen in de stad, langs alle lanen en in de parken hebben een witte sok gekregen als bescherming tegen de koude. De grond errond is natuurlijk meebeklad

’s Avonds werd de nieuwe Haima voorgesteld in het 1912 district. Het was een hele show met dans en speeches en natuurlijk vuurwerk. Door en door koud haastten YX, Catherine, Chen Yi, Ma en wij ons achteraf naar een theehuis in de buurt waar we uren gekaart hebben. Gelukkig niet voor geld, want hoewel dit spel –een soort rummicub- heel wat minder regels heeft dan 80-en, waren zij ons steeds te snel af.


Voorstelling van de Huan Dong (vlot bewegend), het nieuwste model van Haima


De aanwezigen van de firma poseerden voor het model met de eigengemaakte CVT erin.

Bij het opstaan zaterdagochtend kwam er geen drup uit de warmwaterkraan. Ik kende direct mijn volgende werkje aan het huis: isolatie van de watertoevoer. Aan de ijslaag op de fontein konden we volgen hoelang de zon nodig had om onze douche warm te krijgen. Daarop hebben we maar niet gewacht en vertrokken naar onze achtertuin voor een verdere verkenning van de scenic area. Een groot deel van het domein is opgevat als een avonturenpark voor de jeugd. Er staan barakken voor overnachting en rond een houtvuur stonden groepjes jongeren te bbq-en. De combinatie van koude, zon, houtgeur en onuitgeslapen tieners had een hoog scoutsgehalte! We verlieten de asfalten weg rond de vijvers voor de ‘vuurbrug’, een geheel van vlotterpaadjes door ondiep water tussen de bomen. Nogal simpel opgevat maar door de zon op het bevroren water kreeg het een speciale charme. We kwamen uit bij een speeltuin. In een kleine vijver worden daar in de zomer plastieken reuzenballen verhuurd. Je moet erin kruipen en zo in de bal op het water lopen. Dat moeten we komen uitproberen. Van daar ging het naar een traject van een klein uur door het bamboebos. Een smal pad slingerde tussen metershoge bamboe over rotsen, langs vijvers. We waren er helemaal alleen, met voor de eerste keer echte grond onder onze voeten en geen plaveisel, asfalt of trappen. Onderweg hadden we uitzicht op een groot godenbeeld tegen de overliggende heuvel. Dat wordt ons doel voor het volgende deel van de verkenning.


Waag je niet op ijs van één nacht is een spreekwoord dat niet aan Jan is besteed






Het godenbeeld op de andere heuvel wordt ons volgend doel

Toen was het hoog tijd om ons klaar te maken voor het hoogtepunt van het Nic-programma, het winterbal. Dit jaar met als thema ‘a Chinese touch’. De feestzaal van het Sofitel Galaxy Hotel was stijlvol versierd met waaiers en lampions en verschillende gasten hadden een Chinees pakje aan. Het diner was fijn, in acht genomen dat meer dan 200 eters aan tafel zaten. Dat personeel hier niet de prijs uitmaakt, was te zien aan het leger van kelners die iedereen quasi gelijktijdig van zijn schotel voorzag. Vanaf de eerste noot stond de dansvloer vol. Veel andere gelegenheid tot dansen is er hier ook niet!


De dokteres die de naalden in mijn buik stak, glunderde de hele avond van haar eerste bal. Ze had geen 'touch' nodig om er Chinees uit te zien.


Tussen de gangen door gaf de dansschool van Nanjing demonstraties stijldansen

Donderdag 4 december 2008

We hebben probleemloos een verlenging van onze verblijfsvergunning verkregen. Via de ambassade in Shanghai wisten we dat we ons daarmee opnieuw moesten laten registreren bij de lokale politie. Die hoorden het in Keulen donderen, maar gaven ons uiteindelijk toch een formulier mee. Administratie blijft een moeilijke zaak.

De lichtjes in de kerstboom van de Crowne Plaza werden vrijdag aangestoken en dat was weer een reden om de westerse relaties uit te nodigen op een drankje. Vieren doe je met vuurwerk, zelfs binnen in de foyer naast de namaakkerstboom. We vroegen ons af hoe het met de rookdetectors zat, maar dat werd door de directeur weggewuifd. Garcia stond in voor de technische preparatie. Je kan hem vertrouwen, maar enige kennis van de buik van het hotel waar de noodtrappen zitten, geeft een geruster gevoel.
Mevrouw Wu –ook een Helen-, de vrouw van de directeur, is een vlotte Hongkongese. Haar grootmoeder is destijds met twee van haar kinderen uit China weggevlucht. De twee anderen moest ze achterlaten omdat ze niet voor vier kon zorgen. De kinderen hebben elkaar pas op de begrafenis van hun moeder teruggezien omdat het regime tegen die tijd versoepeld was. Op mijn vraag of er geen wrok of schuldgevoel tussen de familieleden is, zei ze dat er zovelen in dezelfde situatie zaten en dat iedereen wist dat er geen andere keuze was.
Kerst heeft voor hen geen betekenis, maar is een goede gelegenheid om met vrienden samen te komen, vermits hun Chinees Nieuwjaar vol zit met familiebezoeken. Zij moeten dan aan elk familielid of vriend die jonger is een rood envelopje met geld overhandigen. Zo zijn er nooit problemen met de keuze van een geschenk. Geld is het enige dat welkom is. Ze hebben verschillende jaren in Taiwan gewoond en daar zijn de regels nog strenger. De omslag wordt er onmiddellijk geopend en het bedrag opgeschreven zodat iedereen kan zien hoeveel er gegeven is. Door die sociale druk ligt de buit veel hoger.


Het attractieve kerstvrouwenkoor fleurde de avond op


De laatste spetters van het indoor vuurwerk in de foyer van de Crowne Plaza


Helen met echtgenoot Garcia en dochtertje Helena


Helena zat -voor haar doen extreem rustig- op schoot bij de westerse kerstman met een échte baard!

De laatste tijd gaat de temperatuur overdag steeds een graadje omhoog, zodat we midden de week bijna 20° in de schaduw haalden. We hebben het weekend dan ook grotendeels buiten doorgebracht. Op ons terras is het nu veel beter dan tijdens de zomer en ook op het golfterrein kan je spelen zonder trui en zonder dat het zweet van je aflekt. Aan het eind van de week wordt kou verwacht.


Koud weer op komst: de bomen in het compound kregen hun winterjas aan

De stelling staat weer voor het huis. Ze gaan de vochtplekken in de kleinste slaapkamer nog maar eens te lijf door gaten te kloppen in de buitenwand. Binnen zitten ze nog in de voorbereidende fase. De douche is onder water gezet om na te gaan of daar de oorzaak ligt van de natte kringen in het plafond van de ontvangstkamer. Ook in de woonkamer zijn ze water in het raamkozijn komen gieten op zoek naar de lek die versiering geeft boven de plint. Het was een hartelijk weerzien met de werkmannen. Nu er wat tijd tussen zit, ben ik de grootste ergernissen vergeten. Ik ken hun manier van werken en zij weten hoe ik reageer.


Als ze het langs de buitenkant kunnen oplossen mogen ze van mij de halve muur wegkloppen. Zolang we binnen maar uit het stof blijven...

Dinsdag heb ik me nog eens een keertje laten verleiden tot een experiment in de praktijk van Dr Wu. Door middel van accupunctuur zouden ze mijn luie darmen opjagen. Het is een groot verschil toekijken hoe ze iemand anders doorprikken of acht naalden in je zachte buikvlees te zien verdwijnen. Mijn twee polsen werden ook doorspiest wat goed was voor pijnscheuten als ik me niet doodstil hield. Daarmee hield de marteling niet op. Elke buiknaald werd aangesloten en gedurende een half uur hobbelde en bobbelde mijn buik van de electrische stoten. Ik lag er niet erg gerust, ook al omdat de helpster die voor de aansluiting zorgde zo slordig was me bij het aan- en afkoppelen een te hoge lading te geven. Als toemaatje plakten ze vier oppervlakteelectroden op mijn buik: nog eens goed voor twintig minuten stroom. Om te eindigen werd mijn rug geschraapt. Ik probeerde nog voorzichtig op te merken dat mijn darmen langs de voorkant liggen. Als huiswerk moet ik geregeld op een plekje aan de buitenkant van mijn wijsvinger duwen. Ik heb besloten het vanaf nu maar bij de gekende geneeskunde te houden!!


In het centrum van de stad staat de feestversiering opgesteld


Met kinderlijke figuurtjes en veel gekleurde lichtjes