Maandag 11 mei 2009
De wind is gedraaid. Het is bloedheet. Meer dan 35 graden in de schaduw. Zo kennen we Nanjing weer! De zweetdruppels rollen alvorens we een inspanning gedaan hebben. De korte stille periode heeft plaats geruimd voor het zoemen van de airco. Gelukkig geeft het apparaat heel wat liever koude dan warmte af.
Zhang Hua en ik hebben er onze tweede les opzitten. Ze had goed geoefend en de doelstelling ziet er weer haalbaar uit. Ikzelf begin zowaar het verschil in toon te horen! Deze keer wilden ze absoluut tot bij mij komen. Haar man blijft nog steeds de hele voormiddag glimlachend meevolgen. Als lunch nodigde ik hen uit op een slaatje met verschillende soorten brood en beleg. Heel aarzelend hebben ze van alles geproefd. Kaas viel in de smaak, boter was vies, maar pralines duidelijk heerlijk. We maakten een vergelijking tussen de westerse en oosterse volgorde van gerechten. Ik weet nu eindelijk waarom ik in een restaurant zo moeilijk aan simpele witte rijst geraak voor bij het eten. Rijst en noedels worden alleen gegeten om de honger te stillen en hierbij wordt nooit gedronken. Een etentje in een restaurant bestaat uit koude gerechtjes, gevolgd door warme schotels – vlees, vis en groenten-, met soep als afsluiter, waarbij veelvuldig getoost wordt. Hierbij worden nooit rijst of deegwaren geserveerd. Die komen na de maaltijd, na het drinken, om de gaatjes op te vullen. Ooit is er mij ook geleerd dat je niet mocht drinken bij het eten, maar die regel is al decennia geleden geschrapt.
Woensdagmiddag heb ik Mien rondgeleid in onze achtertuin. We waren de enige bezoekers in heel het park. De bamboe is hoog opgeschoten en de wegeltjes door de ‘wildernis’ waren maar met moeite terug te vinden. Je zag visioenen van slangen en ander ongedierte en het matige vertrouwen in mijn gidskwaliteiten in Miens twijfelende blik. Ik prefereer wat beesterijen boven stenen en beton.
De bamboe is hoog opgeschoten
Nu alles groen is, zijn er ontelbare mooie plekjes
Een weekendje erop uit trekken zat er deze keer niet in, want op zaterdagavond was een guanxi –ofte netwerk- etentje gepland met het industrieel en commercieel bureau. Gewoonlijk ben ik daarvan vrijgesteld, maar deze keer was ik op speciaal verzoek van de gast opgetrommeld: zijn dochter wou meekomen om haar engels op mij te oefenen! Het lieve kind zag er in haar Kitty-trui vijftien uit, maar bleek eerstejaars aan de economische faculteit. Haar engels was boven alle verwachtingen. Ze stelde heel veel vragen over België, was geïnteresseerd in ons leven in China en had een ontwapenend lieve lach. Ondanks dat viel nog maar eens op hoe lang de jeugd hier kind gehouden wordt. Gedurende haar universiteitstudies moet ze elke zondagmiddag stipt om 4 uur binnen zijn. De hele week blijft ze intern en vrijdagnamiddag wordt ze weer gelost. De studies zelf zijn dan weer een lachertje. De grote inspanning ligt in het passeren van het ingangsexamen. De cursussen daarna zijn uiterst relax en houden niet veel in. Uitgaan zit er niet bij. Ook alcohol is taboe. Toen de serveerster met de wijnfles rondkwam en haar glas wou vullen, sloeg ze verschrikt haar hand voor de mond en wapperde fles en dienster weg.
Ook op trouwgebied ligt de toegelaten leeftijd veel ouder dan bij ons. Meisjes mogen huwen vanaf 20, jongens vanaf 22 jaar. Op mijn vraag naar wat ingeval van accidentjes, keek ze me niet begrijpend aan: die mogen er gewoonweg niet komen. Zo simpel als dat. Je zou kunnen concluderen dat ze een preutse uitzondering is. Tot nu toe heb ik echter nog geen jongeren gezien die voor hun 25 het kinderachtige ontgroeid zijn. Het werd een gezellige, ontspannen maaltijd. De vader, die zelf geen woord engels verstaat, was apetrots op zijn slimme dochter.
Een netwerketentje aan het XuanwuLake
De meisjeskant
Toen we zondagochtend na de golfles in de auto stapten, wees de termometer 45° aan. Groggy wordt je daarvan. We trokken met een tussenstop aan de bakkerij naar de Purperen Berg waar de zwemvijver lag te lonken. Het water voelde zo zalig aan dat we onze oren afsloten van het gerochel rondom ons en genoten ipv te overdenken waar die spuwsels wel ronddreven...
Elke paar meter staat een bord met zwemverbod, maar daar stoort niemand zich aan. Op andere gebieden zijn ze zo rigied als wat. Bij ons koffietje van die middag zat een gebakje als promotie in de prijs. Ik ben niet zo slagroomgezind en stelde een ruil voor met een veel goedkopere appelpunt. Niet bediscussieerbaar! Er mocht uit één vitrine gekozen worden en de appel lag in die ernaast.
ZixiaHu
Heerlijk verfrissend
Hoewel er strikt zwemverbod is, lijkt niemand zich daaraan te storen
Zhang Hua en ik hebben er onze tweede les opzitten. Ze had goed geoefend en de doelstelling ziet er weer haalbaar uit. Ikzelf begin zowaar het verschil in toon te horen! Deze keer wilden ze absoluut tot bij mij komen. Haar man blijft nog steeds de hele voormiddag glimlachend meevolgen. Als lunch nodigde ik hen uit op een slaatje met verschillende soorten brood en beleg. Heel aarzelend hebben ze van alles geproefd. Kaas viel in de smaak, boter was vies, maar pralines duidelijk heerlijk. We maakten een vergelijking tussen de westerse en oosterse volgorde van gerechten. Ik weet nu eindelijk waarom ik in een restaurant zo moeilijk aan simpele witte rijst geraak voor bij het eten. Rijst en noedels worden alleen gegeten om de honger te stillen en hierbij wordt nooit gedronken. Een etentje in een restaurant bestaat uit koude gerechtjes, gevolgd door warme schotels – vlees, vis en groenten-, met soep als afsluiter, waarbij veelvuldig getoost wordt. Hierbij worden nooit rijst of deegwaren geserveerd. Die komen na de maaltijd, na het drinken, om de gaatjes op te vullen. Ooit is er mij ook geleerd dat je niet mocht drinken bij het eten, maar die regel is al decennia geleden geschrapt.
Woensdagmiddag heb ik Mien rondgeleid in onze achtertuin. We waren de enige bezoekers in heel het park. De bamboe is hoog opgeschoten en de wegeltjes door de ‘wildernis’ waren maar met moeite terug te vinden. Je zag visioenen van slangen en ander ongedierte en het matige vertrouwen in mijn gidskwaliteiten in Miens twijfelende blik. Ik prefereer wat beesterijen boven stenen en beton.
De bamboe is hoog opgeschoten
Nu alles groen is, zijn er ontelbare mooie plekjes
Een weekendje erop uit trekken zat er deze keer niet in, want op zaterdagavond was een guanxi –ofte netwerk- etentje gepland met het industrieel en commercieel bureau. Gewoonlijk ben ik daarvan vrijgesteld, maar deze keer was ik op speciaal verzoek van de gast opgetrommeld: zijn dochter wou meekomen om haar engels op mij te oefenen! Het lieve kind zag er in haar Kitty-trui vijftien uit, maar bleek eerstejaars aan de economische faculteit. Haar engels was boven alle verwachtingen. Ze stelde heel veel vragen over België, was geïnteresseerd in ons leven in China en had een ontwapenend lieve lach. Ondanks dat viel nog maar eens op hoe lang de jeugd hier kind gehouden wordt. Gedurende haar universiteitstudies moet ze elke zondagmiddag stipt om 4 uur binnen zijn. De hele week blijft ze intern en vrijdagnamiddag wordt ze weer gelost. De studies zelf zijn dan weer een lachertje. De grote inspanning ligt in het passeren van het ingangsexamen. De cursussen daarna zijn uiterst relax en houden niet veel in. Uitgaan zit er niet bij. Ook alcohol is taboe. Toen de serveerster met de wijnfles rondkwam en haar glas wou vullen, sloeg ze verschrikt haar hand voor de mond en wapperde fles en dienster weg.
Ook op trouwgebied ligt de toegelaten leeftijd veel ouder dan bij ons. Meisjes mogen huwen vanaf 20, jongens vanaf 22 jaar. Op mijn vraag naar wat ingeval van accidentjes, keek ze me niet begrijpend aan: die mogen er gewoonweg niet komen. Zo simpel als dat. Je zou kunnen concluderen dat ze een preutse uitzondering is. Tot nu toe heb ik echter nog geen jongeren gezien die voor hun 25 het kinderachtige ontgroeid zijn. Het werd een gezellige, ontspannen maaltijd. De vader, die zelf geen woord engels verstaat, was apetrots op zijn slimme dochter.
Een netwerketentje aan het XuanwuLake
De meisjeskant
Toen we zondagochtend na de golfles in de auto stapten, wees de termometer 45° aan. Groggy wordt je daarvan. We trokken met een tussenstop aan de bakkerij naar de Purperen Berg waar de zwemvijver lag te lonken. Het water voelde zo zalig aan dat we onze oren afsloten van het gerochel rondom ons en genoten ipv te overdenken waar die spuwsels wel ronddreven...
Elke paar meter staat een bord met zwemverbod, maar daar stoort niemand zich aan. Op andere gebieden zijn ze zo rigied als wat. Bij ons koffietje van die middag zat een gebakje als promotie in de prijs. Ik ben niet zo slagroomgezind en stelde een ruil voor met een veel goedkopere appelpunt. Niet bediscussieerbaar! Er mocht uit één vitrine gekozen worden en de appel lag in die ernaast.
ZixiaHu
Heerlijk verfrissend
Hoewel er strikt zwemverbod is, lijkt niemand zich daaraan te storen
posted by Leni at 10:25 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home