Donderdag 2 april 2009

Vrijdag verliep alles weer op z’n Zhou’s. Hij belde me de dag ervoor om te melden dat de werkers er de volgende dag om 10 uur zouden staan. Ik keek al uit naar die rustige start. Om 9 uur stonden ze natuurlijk al voor de deur terwijl ik nog dartel in mijn pyjama rondhupte. Wanneer zou de hoop dat ze een afspraak navolgen wegvallen? Mijn wrevel was meteen weg toen hij om elf uur aankondigde dat hun werk erop zat en ik de rest van de dag vrij had. Mijn planning was direct klaar: even het grootste vuil opdweilen, dan een lekkere douche en de Haima in. Mijn eerste punt was nog niet afgewerkt of ze stonden er weer. Deze keer de aircoman en zijn gevolg. Die was de dag ervoor ook al geweest en is steevast vergezeld van zijn vrouw die enkel en alleen meekomt uit nieuwsgierigheid. Ze zet zich dan over me en wil converseren, vier uur aan een stuk. Ik probeerde tussendoor te mailen, te schrijven, de krant te lezen, te eten... maar ze gaf niet op. Van verlegenheid hebben ze geen last! Elk tijdschrift en document dat op tafel lag, werd gescreend. Ze nam mijn afrekening van de supermarkt door en gaf commentaar op elke aankoop.

Het systeem dat de ingenieurs bedacht hebben om het water in het plafond weg te krijgen is om steil van achterover te vallen. Ze hebben een drainagesysteem aan de taps tegen de zoldering gehangen dat afwatert door de muur naar de goot! Zo mag het rustig blijven lekken en hoeven ze de badkamer niet uit te breken.


Vervoer van tuinders


Regelmatig worden alle straten ‘schoon’ gespoten. We waren zo gefocust op het nemen van de foto, dat we een kleine bijkomstigheid (open dak) over het hoofd zagen

Zondag, na een koffietje in de Sky Way’s, was een verkenningsdag van de eigen stad. Eén van de familieactiviteiten van de Nanginees is wandelen op de Purperen Berg. We kozen voor de gemakkelijke weg: met de kabellift omhoog. Boven zat het vol met groepjes picknickers. Veel gezelligs is er niet aan. Ze zetten zich midden op het betonnen wandelpad met pakken chips en andere rommel. Op de weg naar beneden, honderden trappen achtereen, was het een kunst om tussen al het afval te genieten van de prille blaadjes en bloesem. Zonde! Het komt gewoon niet bij hen op dat je je vuil ook in de afvalbakken kwijt kan.


De paadjes naar de top van de Purperen berg waren gevuld met zondagswandelaars en picknickers


Boven ging een partnerbeurs.....voor honden door

Na een pauze op het terras van de Starbucks, stond het zoeken van elastiek op de agenda. Dat vindt je niet in de supermarkten. In de oude steegjes achter Fuzimiao wist ik een knopen- en garenwinkeltje waar ze alle naaibenodigdheden verkopen. De elastiek was wit geweest, maar had de juiste breedte en was spotgoedkoop. Ik leidde Jan de rest van de middag door de oude stad, langs alle plaatsen die ik op mijn zwerftochten had ontdekt.


Jan was niet weg te krijgen van de kaarters, vooraleer hij de spelregels door had


Mooie plekjes in Nanjing






Reuzemosselen op de versmarkt


En natuurlijk heel veel vogeltjes

Deze week was de heropbouw in huis zo overtuigend, dat we beslisten de werkers te laten voortdoen terwijl wij naar België gaan. Liever alles ondergeklodderd dan moeten overleven in stofwolken en hels kabaal!


De vernuftige drainage verdwijnt achter een verlaagd plafond

De yoga woensdag werd wegens ziekte van de vaste lerares gegeven door een vervangster, Zhang Hua. Deze kloeg dat ze niemand had om haar gebrekkig Engels op te oefenen. Vermits ik met hetzelfde Chinese probleem zit, besloten we elke week samen te zitten en elkaar les te geven. Heb ik toch eindelijk iemand gevonden die overdag kan en me bovendien al van de eerste keer uitnodigde in haar appartement!
Daarmee zijn twee jaar China gevlogen. Het nieuwe is eraf. De gewenning is begonnen. Nu even naar huis om de gezonde Vlaamse lucht in te ademen en iedereen die we graag zien een echte zoen geven.