Maandag 5 november

Chinees leren met zicht op Central

Door de trip naar HK was het een erg korte week. Onder het voorwendsel van ‘kontrole’ uit St-Truiden, werden de werksters nog eens goed opgejaagd en ieder personeelslid dat niet druk bezig was –of deed alsof- opgevist om mee afval te vergaren. Nog even en iedereen duikt weg als ze me zien of horen aankomen. Het is ongelooflijk hoe snel je hier iets gedaan kan krijgen, als er maar geen officiële stempel op moet. Toen ik de nieuwe facility manager wees op twee stukgereden betonplekken aan de inkom, was er een half uurtje later een man present met een schop en een takkenbezem, had Tom het benodigde materiaal gehaald en stonden we met z’n vieren toe te zien en raad te geven. Een betonmolen komt er niet aan te pas. In het gat zelf wordt het goedje in elkaar gedraaid, uitgesmeerd en gladgebezemd. De perfectie is niet van de Chinese wereld, maar, voor de 5 euro die het kostte, mag het resultaat best gezien worden. Voor die prijs stoort het me ook niet dat er geen tien jaar garantie opzit.


Alles begint er netjes uit te zien

Na weken van reparaties en opkuis begint alles er al heel netjes uit te zien, zeker met de stralende zon erop...hoewel dat dan weer in het nadeel is van de vegen op de vloertegels. De voorbije week was een ellende. Het regende bijna elke dag en voeten vegen op een plastieken mat heeft totaal geen zin. Yen en Chen zwabberden de hele dag door, maar het bleef een vuile boel. De nieuwe, vochtabsorberende matten zijn een hele vooruitgang. Van Chen gesproken: van de 19 personeelsleden die hier nu werken, noemen er vijf ‘Chen’, plus de werkster. Je zou denken dat YX (Chen) zijn hele familie tewerkgesteld heeft. Het is nog erger dan Janssens, Peters of Smits bij ons. Als Jan gaat discussiëren over documenten, gaat hij met Xu naar Xu en die laatste kan Xu1, 2 of 3 zijn. Niet altijd simpel!
Intussen zijn alle tussenmuren in de fabriekshal gesloopt en liggen de plannen klaar voor de uitbreiding. Er komen nog drukke tijden! De firma heeft zijn wagenpark verdubbeld door de aankoop van een wagen met...de eigen CVT (nu nog gemaakt in St Truiden)erin natuurlijk! Jan en ik hebben ons er al op uitgeleefd op het fabrieksterrein, want op de openbare weg mogen we niet komen.


De nieuwe auto


Een stabiel alternatief voor een ladder

Zaterdag werd doorvergaderd. In de namiddag ben ik weggeglipt voor het badmintontornooi van het hotel tegen Ford Motors Nanjing. Ik stond in het gemengd dubbel. Donderdagavond had ik als voorbereiding anderhalf uur zware training gehad, zodat ik mijn armen amper kon opheffen. Garcia, mijn teamgenoot, draaide in de opwarming zijn enkel in de knoop, met als gevolg dat we met de nodige zenuwen aan de match begonnen. De tegenspelers waren niet gelukkig een reuzin aan de andere kant van het net te zien en waren volledig hun kluts kwijt zodat we ze probleemloos in de pan konden hakken. In totaal heeft het hotel het niet gehaald: 2-3.
Zondag was weer een prachtig zonnige, maar koude dag. Jan was in de mood voor golf, maar ik kreeg mijn armen niet meer omhoog. De middenweg was de driving range, waar hij kon spelen en ik intussen de weekendpuzzel van De Standaard kon oplossen. Na de middag ging voor Jan het vergaderen verder en stortte ik me tussen de zwarte kopjes in de Walmart.
Vanmorgen zijn een groot deel van de meubels aangekomen. Spannend om te zien of de realiteit overeenkomt met mijn tekeningen. Iedereen is heel tevreden. Oef! Intussen is ook Jans bureau besteld en heb ik de tekening klaar voor de inrichting van die van YX. Hij krijgt een nachtje om erover te denken.
De katten hangen hoe langer hoe meer mijn voeten uit. De heren hebben het op hun manier geprobeerd en zijn er niet in geslaagd ze weg te krijgen. Ik wil ze verjagen met ultrasoon. En als ik het toestel hier niet vind, laat ik het uit België overkomen. Je wordt echt stapel van constant kattengejank.
Vanavond heb ik snijboontjes klaargemaakt: 8 RMB voor een kilo en veeeel beter van kwaliteit dan in België.


En zie het gras eens groeien!