Zondag 21 oktober
Ik dacht dat ik het, in vergelijking met mijn drukke leven thuis, hier heel rustig zou hebben. Dat was dus verkeerd gedacht.
Dinsdag zijn Tom, Helen en ik naar het platteland gereden. Ik had bij twee tuinders prijs gevraagd voor een jaarlijks onderhoudscontract, de opkuis van een verwaarloosd deel achter het fabriek en het van gras te voorzien en voor het aanplanten van bomen om het stof van onze gebuur tegen te houden. Die heeft een firma van bouwmaterialen en hij heeft zijn stapels grint en zand vlak achter onze muur opgehoopt. De prijs die ze voorstelden was in die grootorde dat je elke keer bij het passeren van de bomen, ze eerbiedig zou moeten groeten. Dat was de aanleiding van ons uitje naar de buiten. Na lang rondrijden zaten we midden tussen de boomkwekerijen. Ik zou gewoon op een erf gereden zijn van een bedrijf dat me aan stond, maar zo werkt dat hier niet. Hier wordt altijd hulp of bevestiging gevraagd, zelf al is het antwoord voor de handliggend. Dus vroegen Tom en Helen aan de kant van de weg advies. Onmiddellijk werd de vriendjespolitiek in gang gezet en vijf minuutjes later stapte de baas van een nabijgelegen kwekerij in ons busje om de weg te wijzen. Hoewel we enkel op zoek waren naar ceders, moesten we ook zijn loofbomen, groene planten, bloeiende planten, ... bewonderen. Zijn prijs voor de ceders bedroeg een derde van die van de tuinder. Zelfs met het transport en het planten erbij zouden we nog winst doen. Dat was goed voor onze onderhandelingspositie!
Het platteland
Kwekerijen
Met Helen op verkenning in de boomkwekerijen. Pindanoten liggen te drogen in de zon
Tijdens de lange rit had ik mijn ogen goed de kost gegeven en onder andere een werkplaats gezien waar ze deksels van rioolputten fabriceerden. Het was één van de punten op mijn lijstje waar ik niet zo goed weg mee wist en hier stonden ze gewoon langs de kant van de weg. Helen en Tom moesten we meesleuren of ik stond nog naar het primitieve fabricageproces in het familiebedrijfje te kijken.
Langs de kant van de weg gooiden vrachtwagens zakken plantrijst uit. Die rijst werd uitgerijfd en uitgeborsteld tot de volledige pechstrook gelijkmatig bedekt was In feite werd elke verharde oppervlakte, op de rijbanen na, voor het drogen benut. Op sommige plaatsen lagen halmen langs de straat en een vrouw was aan het dorsen. Zo’n dorsvlegel heb ik tevoren alleen nog maar in het museum gezien!.
Familiebedrijfje van riooldeksels
Het drogen van plantrijst
Op etenstijd stopte Tom aan een eethuisje tussen de kwekerijen. Hij vertelde tijdens de maaltijd dat de kip die we aten een half uur ervoor nog rondliep. Hij was er persoonlijk bij gebleven toen ze haar de nek omdraaiden om zeker te zijn dat we echte hoevekip kregen. Ik vroeg hem me een volgende keer erbij te roepen, want ik heb dat nog nooit gezien.
In de fabriek was iedereen jaloers op ons middagmaal. Sinds kort is er een contract voor het leveren van lunchboxes: kartonnen doosjes met rijst, twee soorten vlees en drie verschillende groenten. Het is best eetbaar en je hebt een gevuld gevoel. De manier van een kip of vlees op te delen is hier wel ergerlijk. Ze maken er gewoon kipkap van, met als gevolg dat elk van de onooglijke stukjes verbrijzeld been of vel bevat. Probeer dat maar eens deftig met stokjes op te eten! Over veel tafelmanieren hoef je anders niet te beschikken; Eén van de nieuwkomers schrokt en slurpt dat ons gesukkel niet opvalt. Vanaf 20 porties, komt er gratis soep bij. Daar zullen we de komende week geraken, want er start weer een verse lading personeel.
De hele week werkten we aan een hels tempo aan onze klusjeslijst. Intussen is er al heel wat gerealizeerd. De decorator is aan het naambord begonnen. Door het uitspelen van de tuinders en onze prijskennis hebben we een goede prijs bedongen en daarbovenop nog korting verkregen op het geheel. Dat is zo vreemd in China. In het begin zijn ze stroef en gaat er niets. Er moet een contract zijn met strikte betalingstermijnen en ze doen geen toegevingen. Wanneer ze zien dat de tegenpartij niet volledig idioot is, draaien ze 180 graden om: zo vriendelijk als maar kan en van de ene korting in de andere. Hoewel het contract nog niet ondertekend was, stonden de volgende dag de bomen al in de grond en was het meeste onkruid al verwijderd. Je vraagt je dan wel af waarvoor alle strenge details van voorafbetaling nodig zijn. Zaken doen is een kwestie van vertrouwen. Langs de andere kant moet je ogen in je nek hebben of je wordt belazerd. Toen ik tijdens het planten ging kijken, zaten er heel wat bomen tussen die de gevraagde 3 meter niet haalden. Direct dan maar alle werkzaamheden stopgezet en met de rolmeter ostentatief de bomen opgemeten.Tien procent was te klein. Over degene die groter waren, heb ik natuurlijk niet gerept. Bij het natellen bleek dat er geen 100 maar 134 bomen in de grond zaten. Toen ben ik effe in mijn Franse colere geschoten en gezegd dat ze 34 bomen moesten verwijderen en wel diegenen die ik zou aanwijzen. Het gevolg is dat er nu 134 bomen staan voor de prijs van 100.
Tuinvrouwen in actie
Versgeplantte ceders
Tussendoor moesten alle posters en naamborden van de vorige eigenaar verwijderd worden. Dat in de inkomhal hing redelijk hoog en we hebben nog geen lange ladder, dus sleurden we tafels aan. De aanwezige mannen vonden het veel te gevaarlijk, maar toen ik hen vroeg de ladder vast te houden, waren ze heel bereidwillig. Voor het hoogste bord was zelfs ik niet lang genoeg. Ze wilden het opgeven en slaakten kreten van afschuw toen ik nog een niveau tafels toevoegde. Toen ze zagen dat het me menens was, was de mannelijke trots te groot en heeft de electrieker de klus geklaard.
Circus PPowertrain
Een ander dringend item is de aankoop van bureau’s, kasten en stoelen en sanitair materiaal. Onze strooptocht is beëindigd en we zitten in het stadium van prijzen vergelijken. Gelukkig duurt maken en leveren hier maximum een week.
De dagen zijn lang maar vliegen voorbij. Omdat de auto in de stad veel te veel tijdverlies geeft, hebben we afgesproken dat iedereen met de metro of de bus naar twee oppikpunten komt. Dat betekent voor ons dat de wekker om half zeven afgaat.Tegen het weekend was mijn pijp uit, mijn batterij plat. Na de vierde hole op Gingko Lake zaterdag was elk mankement van de fabriek uit mijn kop verdwenen en was er enkel nog de zon, de groene heuvels, de vogels en de stilte.
Zalig slapen kan je overal
Midden in Nanjing een kar met turf
Dinsdag zijn Tom, Helen en ik naar het platteland gereden. Ik had bij twee tuinders prijs gevraagd voor een jaarlijks onderhoudscontract, de opkuis van een verwaarloosd deel achter het fabriek en het van gras te voorzien en voor het aanplanten van bomen om het stof van onze gebuur tegen te houden. Die heeft een firma van bouwmaterialen en hij heeft zijn stapels grint en zand vlak achter onze muur opgehoopt. De prijs die ze voorstelden was in die grootorde dat je elke keer bij het passeren van de bomen, ze eerbiedig zou moeten groeten. Dat was de aanleiding van ons uitje naar de buiten. Na lang rondrijden zaten we midden tussen de boomkwekerijen. Ik zou gewoon op een erf gereden zijn van een bedrijf dat me aan stond, maar zo werkt dat hier niet. Hier wordt altijd hulp of bevestiging gevraagd, zelf al is het antwoord voor de handliggend. Dus vroegen Tom en Helen aan de kant van de weg advies. Onmiddellijk werd de vriendjespolitiek in gang gezet en vijf minuutjes later stapte de baas van een nabijgelegen kwekerij in ons busje om de weg te wijzen. Hoewel we enkel op zoek waren naar ceders, moesten we ook zijn loofbomen, groene planten, bloeiende planten, ... bewonderen. Zijn prijs voor de ceders bedroeg een derde van die van de tuinder. Zelfs met het transport en het planten erbij zouden we nog winst doen. Dat was goed voor onze onderhandelingspositie!
Het platteland
Kwekerijen
Met Helen op verkenning in de boomkwekerijen. Pindanoten liggen te drogen in de zon
Tijdens de lange rit had ik mijn ogen goed de kost gegeven en onder andere een werkplaats gezien waar ze deksels van rioolputten fabriceerden. Het was één van de punten op mijn lijstje waar ik niet zo goed weg mee wist en hier stonden ze gewoon langs de kant van de weg. Helen en Tom moesten we meesleuren of ik stond nog naar het primitieve fabricageproces in het familiebedrijfje te kijken.
Langs de kant van de weg gooiden vrachtwagens zakken plantrijst uit. Die rijst werd uitgerijfd en uitgeborsteld tot de volledige pechstrook gelijkmatig bedekt was In feite werd elke verharde oppervlakte, op de rijbanen na, voor het drogen benut. Op sommige plaatsen lagen halmen langs de straat en een vrouw was aan het dorsen. Zo’n dorsvlegel heb ik tevoren alleen nog maar in het museum gezien!.
Familiebedrijfje van riooldeksels
Het drogen van plantrijst
Op etenstijd stopte Tom aan een eethuisje tussen de kwekerijen. Hij vertelde tijdens de maaltijd dat de kip die we aten een half uur ervoor nog rondliep. Hij was er persoonlijk bij gebleven toen ze haar de nek omdraaiden om zeker te zijn dat we echte hoevekip kregen. Ik vroeg hem me een volgende keer erbij te roepen, want ik heb dat nog nooit gezien.
In de fabriek was iedereen jaloers op ons middagmaal. Sinds kort is er een contract voor het leveren van lunchboxes: kartonnen doosjes met rijst, twee soorten vlees en drie verschillende groenten. Het is best eetbaar en je hebt een gevuld gevoel. De manier van een kip of vlees op te delen is hier wel ergerlijk. Ze maken er gewoon kipkap van, met als gevolg dat elk van de onooglijke stukjes verbrijzeld been of vel bevat. Probeer dat maar eens deftig met stokjes op te eten! Over veel tafelmanieren hoef je anders niet te beschikken; Eén van de nieuwkomers schrokt en slurpt dat ons gesukkel niet opvalt. Vanaf 20 porties, komt er gratis soep bij. Daar zullen we de komende week geraken, want er start weer een verse lading personeel.
De hele week werkten we aan een hels tempo aan onze klusjeslijst. Intussen is er al heel wat gerealizeerd. De decorator is aan het naambord begonnen. Door het uitspelen van de tuinders en onze prijskennis hebben we een goede prijs bedongen en daarbovenop nog korting verkregen op het geheel. Dat is zo vreemd in China. In het begin zijn ze stroef en gaat er niets. Er moet een contract zijn met strikte betalingstermijnen en ze doen geen toegevingen. Wanneer ze zien dat de tegenpartij niet volledig idioot is, draaien ze 180 graden om: zo vriendelijk als maar kan en van de ene korting in de andere. Hoewel het contract nog niet ondertekend was, stonden de volgende dag de bomen al in de grond en was het meeste onkruid al verwijderd. Je vraagt je dan wel af waarvoor alle strenge details van voorafbetaling nodig zijn. Zaken doen is een kwestie van vertrouwen. Langs de andere kant moet je ogen in je nek hebben of je wordt belazerd. Toen ik tijdens het planten ging kijken, zaten er heel wat bomen tussen die de gevraagde 3 meter niet haalden. Direct dan maar alle werkzaamheden stopgezet en met de rolmeter ostentatief de bomen opgemeten.Tien procent was te klein. Over degene die groter waren, heb ik natuurlijk niet gerept. Bij het natellen bleek dat er geen 100 maar 134 bomen in de grond zaten. Toen ben ik effe in mijn Franse colere geschoten en gezegd dat ze 34 bomen moesten verwijderen en wel diegenen die ik zou aanwijzen. Het gevolg is dat er nu 134 bomen staan voor de prijs van 100.
Tuinvrouwen in actie
Versgeplantte ceders
Tussendoor moesten alle posters en naamborden van de vorige eigenaar verwijderd worden. Dat in de inkomhal hing redelijk hoog en we hebben nog geen lange ladder, dus sleurden we tafels aan. De aanwezige mannen vonden het veel te gevaarlijk, maar toen ik hen vroeg de ladder vast te houden, waren ze heel bereidwillig. Voor het hoogste bord was zelfs ik niet lang genoeg. Ze wilden het opgeven en slaakten kreten van afschuw toen ik nog een niveau tafels toevoegde. Toen ze zagen dat het me menens was, was de mannelijke trots te groot en heeft de electrieker de klus geklaard.
Circus PPowertrain
Een ander dringend item is de aankoop van bureau’s, kasten en stoelen en sanitair materiaal. Onze strooptocht is beëindigd en we zitten in het stadium van prijzen vergelijken. Gelukkig duurt maken en leveren hier maximum een week.
De dagen zijn lang maar vliegen voorbij. Omdat de auto in de stad veel te veel tijdverlies geeft, hebben we afgesproken dat iedereen met de metro of de bus naar twee oppikpunten komt. Dat betekent voor ons dat de wekker om half zeven afgaat.Tegen het weekend was mijn pijp uit, mijn batterij plat. Na de vierde hole op Gingko Lake zaterdag was elk mankement van de fabriek uit mijn kop verdwenen en was er enkel nog de zon, de groene heuvels, de vogels en de stilte.
Zalig slapen kan je overal
Midden in Nanjing een kar met turf
posted by Leni at 3:54 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home