Zondag 9 september

Woensdagmiddag had Lucie voor mij een afspraak gemaakt bij een kaligrafieleraar. De afstand was beneden mijn normaal wandelbereik, maar Lucies puntige neuzen lieten geen twintig meter stappen toe. Nu weet ik ook meteen hoe het bussysteem ineen zit. De halteplaatsen van elke lijn staan –natuurlijk in karakters- uitgeschreven op de zijkant van het bushokje. Wij hadden de keuze tussen lijn 5 en 9. De prijs bedraagt 1 yuan voor een bus zonder en 2 yuan voor één met airco. De munten gooi je in het bakje naast de chauffeur.
Yue Hua Ping is professor aan de Universiteit van Nanjing en voorzitter van Zhong Shan Shu Hua Dao Bao, een vereniging van kunstenaars uit Nanjing. Zijn specialiteit is schilderen. Hij zou me in contact brengen met een gepensioneerde professor die me de beginselen van kaligrafie wou bijbrengen. Tijdens het gesprek, waar ik voor spek en bonen bijzat op vriendelijk knikken en lachen na, draaide het erop uit dat hij me zelf ging lesgeven. Hoewel ik het zelf liever anders had –mijn niveau is veel te laag en hij heeft het iets te hoog in zijn ster - was ik niet in de positie om er iets op te zeggen. De luttele lange haren die van zijn roze wangen wegsteken trekken me niet aan, maar hij was wel heel vriendelijk. Hij troonde me mee naar een winkel aan de overkant van de straat waar ik volledig uitgerust werd: een penseel en penseelhouder, inkt en een inktpot, een bijhorende kom om de borstel in uit te spoelen, een onderlegger voor op de tafel en een stapel oefenpapier. Hij toonde hoe je het penseel vasthoudt. Niet simpel! Nu moet ik eerst bladzijden vol oefenen met heng, shu, pie, dian,... (strokes waaruit de karakters opgebouwd zijn) tot mijn pols soepel is. We hebben afgesproken dat ik begin oktober, wanneer ik terug ben uit België, opnieuw bij hem langs ga.


Kaligrafieuitzet


Niet simpel, zo'n penseel vasthouden

Mijn sleutelwerk in de dormitory is achter de rug en donderdag was het fabriek zelf aan de beurt. Nu ik uren door alles heb rondgezworven, is er geen enkel onbekend plekje meer.


Een sleutel meer of minder...

Vrijdag dachten we dat we een afspraak hadden voor ons medisch onderzoek, maar dat was nog maar eens een fout in de communicatie. We hadden woensdagochtend moeten gaan en vrijdagnamiddag de resultaten ophalen. Zucht. Leren doe je met vallen en opstaan. We waren er allebei wat ongelukkig van. Om de verloren tijd nuttig te besteden, zijn we de verschillende instanties langsgegaan met de documenten die we al hadden om te laten verifiëren dat die tenminste al in orde waren en te laten noteren wat er nog bijgevoegd moest worden. Alles bijeen draaide de dag nog goed uit, want we vonden de toner waarnaar we op zoek waren en ander bureaumateriaal. Bovendien is het weer nu ideaal. Spijtig dat de herfst in aantocht is. De bladeren beginnen al te kleuren en de dikke jassen die in de nieuwe collecties zitten, beloven niet veel goeds.
Morgen moeten we vroeg uit ons bed. Onze lieve kindjes en hun gevolg hebben het lumineuze plan om met de trein van 5u20 te arriveren...


Het is weer volop trouwtijd


En daar horen natuurlijk taarten bij!