Woensdag 10 oktober

De vorige periode werd aangenaam afgesloten door het bezoek van onze kinderen en hun vrienden. Terwijl Kwinten een ander deel van het land verkende en Jan nog onmisbaar was in het fabriek, hadden Leni en ik twee gezellige dagen in Shanghai. We stapten de voornaamste straten af, bekeken de meeste bezienswaardigheden en gingen –zoals ik in Nanjing gewoon ben- recht op recht door de achterbuurten naar onze volgende bestemming. Leni voelde er zich niet zo gerust en ik merkte ook dat met een twintigjarig blonde de doorgang net iets anders was dan op mijn eentje...


De Bund en de Pearl Tower: verplichte nummertjes


even uitrusten

Intussen zijn onze familie- en vriendenbatterijen thuis terug opgeladen en zijn we fris voor het vervolg van ons China-verhaal.
Dat begon direct met overactiviteit in het fabriek. De delegatie uit St-Truiden zorgde voor constante drukte. Ik ben mee ingeschakeld en heb, naast Tom, nu ook Helen om mee op te trekken. Helen is de vrouw van één van onze medebadmintonners en de nieuwe ‘management assistent’. Haar Engels is van hoog niveau en er zit heel wat pit in. Ze vertaalde mijn wensen aan de kuisploeg en wel op een erg overtuigende manier, want Yen en Chen kuisen dat het een lieve lust is. We zijn samen met Chen gaan shoppen. Ze hebben degelijk materiaal gekregen. Een aftrekker heb ik nog steeds niet gevonden. Chen stond erop badhanddoekjes te kopen om de bureaus en de ruiten schoon te maken ipv mijn keuze: iets dat meer in de buurt van een zeemvel komt. Helen vertaalde dat ik wil dat ze het op onze manier leert. Als toegifte heeft ze één doekje gekregen....ik ben toch te soft! Ze leren nu schrobben met water en zeep in een lokaal waar ze niemand voor de voeten lopen. Straks voor de derde keer, want er zitten nog steeds veel vegen in. De ruiten zijn al een plezier om door te zien. De enige zeep die gebruikt wordt, is wasprodukt voor kleding. Iets voor vloeren of een algemeen reinigingsmiddel is niet te koop. Ze snappen niet waarom ik zeep wil gebruiken voor de vloeren, de tafels of het sanitair. Een beetje water volstaat. Desnoods wat in het water voor de ruiten, daar kunnen ze nog inkomen, maar daar mag het van mij weer niet in.


Posters verwijderen in de inkom



Dankzij Helen kan ik nu ook bedrijven opzoeken op internet. We switchen van hoogtewerkers en ladders over projectorschermen naar bureamateriaal en –meubelen; van tuinfirma’s naar winkels van plakletters. Er is nog zoveel te kopen. De sleutelkast was in ieder geval een succes en de lange zoektocht waard. Met internet gaat de aankoop heel wat efficiënter dan met de try-and-error methode die Tom en ik tot nu toe toepasten.
Aan de vlaggenmasten wapperen de Chinese en de Punch vlag. De Belgische is in de maak en komt er volgende week naast hangen.


vlaggen hijsen

De temperatuur is hier nu ideaal. Gisterennacht is een tropische storm gepasseerd die goed hoorbaar en bijna voelbaar was boven in onze toren, maar voor de rest is het lekker zomerweer: halverwege de twintig graden en een aangenaam zonnetje.
Tussendoor probeer ik mijn Chinees ‘op peil te houden’. Waar Tom en ik gelukkig zijn wanneer we elkaar verstaan, zet Helen me met beide voeten op de grond. Ze kraakt elke verkeerde toon genadeloos af. Juist is juist....Zucht, want het is niet simpel. Mijn gehoor is een limiterende factor.