Donderdag 5 februari 2009

We zochten een slaapplaats zo dicht mogelijk bij Cape Kidnappers. Daar moesten we de volgende ochtend om 9u45 present zijn voor de tee-off op de nr 31 van de 100 beste golf courses van de wereld: een follietje dat bovenaan op Jans to-do lijst stond. Van het motel in Hastings reden we langs wijngaarden en boomgaarden naar de kaap waar we het sobere inkomhekken van Kidnappers over het hoofd zagen. In het motorcamp aan het eind van de weg waren ze verdwaalde golfspelers gewoon, te horen aan het standaard aframmelen van de te volgen weg. Even aanbellen, je aanmelden en het hek draait open, waarna er nog 8 kilometer te rijden is over de heuvels vooraleer bij het clubhuis aan te komen. Alles is er fijnverzorgd, maar kleinschalig. Gericht op een ‘beperkt maar select’ aantal spelers. We waren voor een keer veel te vroeg en konden onmiddellijk starten, als eersten van de dag –wat ons toeliet op ’t gemakske van de omgeving te genieten en onze ballen te zoeken zonder opgejaagd te worden. Het is zonder twijfel het mooiste terrein waar we al ooit hebben gespeeld. Omzoomd door gele heuvels, met zicht op de baai en greens op de rand van de cliffs waar een misplaatste bal 10 seconden nodig heeft alvorens in zee te duiken. Door de stugge beplanting naast de fairway’s, de verraderlijke potbunkers en de bolle greens hebben we geregeld gevloekt, maar genoten van elke minuut op deze uitzonderlijke speelplaats.


Het imposante inkomhek van Cape Kidnappers Golf, de nr 31 op de wereldlijst


Cape Kidnappers


Uitzicht over de baai


Oef, een meter verder en hij (de bal) was de dieperik in

We hadden gepland na de golf door te rijden tot in Taupo, daar te overnachten en de dag erna de vele attracties vanaf Taupo naar het noorden af te werken. Taupo zelf en het Taupo Lake vielen zo tegen, dat we besloten verder te trekken. Tien kilometer noordwaarts ligt de Huka waterval. Het water van het Taupo Lake wordt er tussen rotsen versmald en stort aan het eind van het kanaal als een schuimende waterval 11 meter naar beneden. Het water is ongelooflijk helder en witblauw gekleurd. Die kleur wordt veroorzaakt door de grote hoeveelheid luchtbellen in het water. Andere bezienswaardigheden, zoals The Craters of the Moon en de reuzengarnalen, sloten om 17 uur, zodat we maar ineens doorreden door de Waimangu vallei tot in Rotorua.


Verder naar het noorden rijdend


Op weg naar Taupo bood één van de rustplaatsen zicht op deze waterval


Lake Taupo, heel toeristisch maar voor ons niet aantrekkelijk


De Huka Waterval


De Huka waterval heeft een speciale witblauwe kleur