Woensdag 11 maart 2009

Nu Nieuwjaar achter de rug is, gonst het overal, maar niet van de bijtjes. Is het nu afbraak of opbouw: geen stadsdeel ontsnapt aan de renovatie- en nieuwbouwwoede. In het centrum worden komplete wijken platgegooid en verrijst de ene toren na de andere. Ook naast ons zijn ze opnieuw in gang geschoten. Tot onze spijt zijn er blijkbaar geen nieuwe waardevolle vondsten blootgelegd en worden we voor zeven uur, zeven dagen op zeven, wakkergedonderd en -gedrild door het zwaar materieel dat wordt ingezet om de grond te nivelleren. Het meertje werd leeggezogen. Volgens de plannen lag het niet op de juiste plaats. Avondstilte is hier ongekend. Om elf uur is Jan op het terras gaan brullen dat het gedaan moest zijn. De intonatie van zijn gil was overtuigend. We kregen rust.


De stad in volle opbouw


Fase 3 van het compound kreeg een tweede start

Nog een stapje dichter is het in huis eveneens een werf. Maandagochtend stond een heel leger werklui voor de deur om aan de reparaties te beginnen. De dag ervoor had ik Zhou van het compound nochthans uitgelegd dat ik maandag uit zou zijn en ze pas dinsdag welkom waren. Het is altijd yes, yes, yes, maar deze keer konden ze op hun kop staan. Madam bleef niet thuis! Ik liet ze voldoende tijd om hun gereedschap in de garage te deponeren en even te kijken naar de airco, voor ze zich ergens anders moesten gaan uitleven.
We gaan er anders wel op vooruit. In plaats van stierennek en zijn handvol uit het veld geplukte helpers zonder hamer of schroevendraaier, schoten dinsdag enkele frisse, jonge kerels en hun knappe ploegbaas aan het werk. Ik was even onwennig toen ik ze alle garnituur zorgvuldig zag wegbergen en zelfs het behangpapier afdekken met (stinkende) zeilen. Dit was meer dan ik me in mijn zoetste dromen had kunnen voorstellen! Op één dag waren de houten vloeren rond de trap en in de ontvangstkamer en alle plinten en lage verlichting uitgebroken, de natte bezetting verwijderd en het plafond van de ontvangstkamer neergehaald. In die ontmantelde toestand moet het veertien dagen uitdrogen.


Daar gaat het plafond op zoek naar een niet te detecteren lek


Tegen de lente doet toch iedereen grote schoonmaak?

Architecten hebben geweldige ideeën om stopcontacten in de grond te leggen en verlichting decoratief onder de trap te laten branden. In geval van overstroming maakt dat dat de zekeringen met een indrukwekkende knal springen als je de schakelaar per ongeluk aanknipt en ze chronisch doorslaan door de natte contacten. Wat (zuiver) water door het huis is te overzien, maar alles in de fik, daar kijken we echt niet naar uit! De zaklampen die ik kocht toen we in ons huis trokken, hebben goed dienst gedaan.


De elektrieker vervangt de natte stopcontacten

Dit weekend heeft de Haima huisarrest gekregen. Toen ik vrijdag naar de garage ging voor een onderhoudsbeurt, werd ik opgelucht begroet. Ze hadden al verschillende berichtjes naar mijn GSM gestuurd om me te verwittigen dat mijn verzekering vervallen was. Per dag komen er wel tien boodschappen binnen, merendeels reclame. Ik delete ze automatisch, ook al omdat het me wat teveel tijd neemt om de karakters één per één te ontcijferen. De vernieuwde polis kon pas na het weekend geactiveerd worden. Het garagepersoneel vond dat ik gerust kon rijden, maar dan voorzichtig. Met de poolwagen achter de hand was het niet nodig om nodeloze risico’s te nemen. Ik zal toch meer aandacht moeten besteden aan mijn Chinese post.

Voor al wie vandaag 50 wordt en voor Bie in het bijzonder: zhu ni shengri kuaile!!!!


Jan, vers van de kapper, haalt zijn beloning op aan de overkant